داستان عوام برای عوام

بی همه چیز از آن دست فیلمهایی ست که داد میزند اقتباسی ست حتی اگر قبلش ندانسته باشید اقتباسی آزاد از نمایشنامه ملاقات بانوی سالخورده اثر فردریش دورنمات است.

فیلم با زمان نسبتا طولانی ش فرصت کافی برای شخصیت پردازی و ته نشین کردن اتمسفر و فضای مورد نظرش را در ذهن مخاطب دارد و بین سکانسهایش هم نماهای بسیار آشنایی برای سینمای خارجی دوستان به یادگار گذاشته که ذهن را ناخوادگاه به داگویل یا مالنا یا نظایر آنها پیوند میزند.

بی همه چیز نمادگراست و حضور معلم، پزشک ، پلیس ، قلدر ، مردم فقیر و حتی دختر مالک گاو اشاره به جریانهایی دارد که هرکدام از کارکترها نماد آن است. احتمالا برای فرار از تیغ ممیزی زمان روایتش را به قبل از انقلاب برده است. ساخت موقعیت های پارادوکسیکال ازجامعه ای منحط ، عافیت طلب و ناآگاه همیشه روایتهای جذابی برای مخاطب بوده است.


بی همه چیز روایتی مستقیم دارد که در خط مستقیم ، خُرده پیرنگها هم به استحکام قصه کمک کرده اما فیلم بیشتر از فرم لطمه خورده تا محتوا. شخصیتهای جانبی خوب قوام نیامده اند و سرنوشت و انگیزه هایشان نامعلوم میماند. تناقض های نشان داده شده در شخصیت و عمل برخی شخصیتها براحتی توی ذوق مخاطب حساس میزند و کم کم مخاطب هوشیار را به انتقاد وادار میکند. شاید بازی ها نقطه قوت این فیلم باشند. بازی های خوب پرویز پرستویی ، مهتاب نصیرپور و هادی حجازی میتوانند تا حدی حواس شما را روی فیلم متمرکز نگاه دارند.

یکی از فرصتهای از دست رفته ی قرایی برای فیلم دیالوگ های پایانی امیرخان روی چهارپایه قبل از اعدام است. میشد با دیالوگ های میخکوب کننده یا سخنانی غرا تر ، پایانی خاطره انگیز ساخت بحدی که تامدتها در ذهن مخاطب لانه کند.

با تمام این تفاسیر سکانسهای پایانی طنز تلخ رقیقی را زیر پوست تماشاگر تزریق میکند که تا دقایقی مغزش را قلقلک دهد. شخصیت ها سفید یا سیاه کامل نیستند اما تیره گی به پاکی شان میچربد و ثابت میکنند با چیزی به اسم "‌توجیه" میتوانند هرآنچه را که تا دیروز نمیتوانستند انجام دهند ، اکنون به سادگی انجام دهند حتی اگر برای عواقبش گریه کنند.

فیلم توسط کارگردان ، نویسنده و تدوینگری ساخته شده که پیش از این برای فیلم نامه قصرشیرین سیمرغ بلورین گرفته و اینبار فیلمش را در گرمسار ساخته.

بی همه چیز داستان عوام است برای عوام. اگر به تماشایش نشستید و خواستید لذت ببرید با ذهنیت مخاطب خاص نگاه نکنید. این نقد در روزهای جشنواره سی و نهم فیلم فجر و کثرت اکران ها نوشته شده و اشتباهات سهوی را ببخشایید.