رضا درمیشیان کارگردان «عصبانی نیستم!» در واکنش به جلوگیری از اکران این فیلم نوشت: عصبانى نيستم!!!
اما بى نهايت نااميد، نااميد ، نااميد، غمگين، دلسرد، تنها، تنها، تنهاتر ، افسرده، تلخ ، تلخ تر هستم.
عصبانى نيستم!!!
اما با اشك نوشتم، با اشك ساختم و با اشك شاهد اتفاقاتش هستم. 
صدها بار بازبينى در شوراهاى مختلف ، دريافت پنج پروانه نمايش و سه بار ثبت تاريخ اكران در شوراى صنفى، بالا و پائين رفتن هاى مختلف و... و...
من به عنوان تهيه كننده و كارگردان فيلم "عصبانى نيستم!"به هيچ عنوان از اكران انصراف نداده ام و تمامى نقل قول هايى كه مى شود را تكذيب مى كنم و همچنان پى گير نمايش اين فيلم هستم.
عصبانى نيستم!!!
هرچند فيلمم به راحتى ذبح و قربانى مى شود، چون سازنده اش در هيچ اردوگاه سياسى اى نيست و هيچ پشتوانه اى ندارد.
عصبانى نيستم !!!
اما ... شرايط و حال خوبى ندارم...

نامه رضا درمیشیان کارگردان فیلم عصبانی نیستم به رسول ملاقلی پور:
 (ماهنامه صنعت سینما پانزدهم اسفند92)

آقای ملاقلی پور عزیز،سلام. اسفند که می شود ،در سالگرد رفتنتان ،هوایتان می کنم و دلم برایتان تنگ می شود. برای شما و همه قصه ها و آدمهایی که برای ما گذاشتید ورفتید. برای عصبانیت هایتان ،برای خشم تان ،برای فریاد عدالتی که در فیلمهایتان سر می دادید ،برای اشکهایی که ریختید و عاشقانه رفتید. دوست دارم بدانم اگر الان بودید چه می ساختید ؟به تاریخ وزندگی بزرگان پناه می بردید ویا فیلم سرخوشانه می ساختید ؟خودرا همچنان متعهد به جامعه می دانستید یا مصلحت را به بیان درد فروخته بودید؟قهرمانتان همچنان خسته وعاصی بود یا خرقه ریا به تن کرده بود؟ آقای ملاقلی پور ،در جشنواره امسال فیلمی داشتم به نام عصبانی نیستم! که از درد مردم بود،دروغ نگفتم ،واقعیت را گفتم ،ازسالهایی که شما ندیدید و برما گذشت ،از روی اعتقادم ساختم ،حال خودم بود و آدمهای کنار خودم. عشقی که نمی خواهد پرپر شود ،عشقی که اساسش برپایه ماندن ودوباره ساختن است و نه رفتن،اما....اگر وقت کردید خوشحال می شوم فیلمم را ببینید ،سلام من را به فریدون گله ،علی حاتمی نازنین ،جلال مقدم و خسرو شکیبایی برسانید تا دیدار،ارادتمند.رضا درمیشیان