به گزارش سلام سینما به نقل از ستاد خبری سی و هفتمین جشنواره فیلم فجر، نشست خبری فیلم «مردی بدون سایه» با حضور علیرضا رئیسیان (کارگردان و تهیه کننده)، به آفرید غفاریان، لیلا حاتمی، پانته آ سیروس، نسیم ادبی، نادر فلاح، علی مصفا، عاطفه الهی، شادی کرم رودی (بازیگران)، ستار اورکی(آهنگساز)، محمدرضا دلپاک (طراحی و ترکیب صدا)، مجید کریمی (مجری طرح)، علیرضا نیکو لعل (مدیر فنی)  و دیگر عوامل فیلم با اجرای محمود گبرلو در آخرین سانس از ششمین روز از جشنواره برگزار شد.

علیرضا رئیسیان در ابتدای این نشست گفت: باید از مسعود سلامی که مادرش بیمار بود و نتوانست بیاید همچنین هایده صفی یاری تشکر کنم. 

علی مصفا در پاسخ به سوالی درباره حضور چشمگیرش در جشنواره و اینکه چرا سعی نکرده متفاوت باشد، گفت: خوشحالم که آخرین باری است که در این دوره جشنواره هستم و خوشحالم در این سانس قرار نیست جواب سوال ممیزان مالیاتی را بدهم و جواب بازیگری ام را می دهم. شاید چون همه نقش ها شبیه هم هستند  به نظر می رسد این طور باید باشد و این کارگردان است که باید به من بگوید چگونه بازی کنم. 

او در پاسخ به پرسشی مبنی براینکه به دلیل رقابتی بودن جشنواره چرا بازی های شما در این دوره یکنواخت است؟ جواب داد:  جشنواره مسابقه ورزشی نیست. یعنی باید در یک فیلم یک جور اظهار تعجب می کردم و در این فیلم طور دیگر؟!

رئیسیان نیز درباره پرسشی مبنی بر پایان گنگ فیلم اظهار کرد: پایان فیلم روشن است و گنگ نیست .

در ادامه نشست، لیلا حاتمی درباره پذیرفتن بازی در این فیلم نیز، بیان کرد: آقای رئیسیان مایل بود این نقش را بازی کنم، من هم از داستان فیلم بدم نیامد. البته قبلا هم چند کار با آقای رئیسیان بازی کردم و تصمیم جدیدی نبود.

رئیسیان در پاسخ به پرسشی مبنی بر اینکه دنبال اثری هستید که به جهان بینی خودتان نزدیک باشد یا برای فیلمنامه قصه می‌گویید؟، گفت: درباره فیلمنامه نوشتنم برداشت آزاد است. 

او همچنین درباره دیدگاهی مبنی بر یک دست نبودن و دوپاره بودن فیلم، اظهار کرد: خواستم بگویم یک زندگی عادی می گذرد و اندیشه من این بود که آن را از اول پیچیده نکنیم، می خواستم بگویم جریان عادی زندگی چگونه می تواند آدم را وادار به کارهای غیر عادی کند. 

این کارگردان درباره پیام فیلم نیز توضیح داد: این طور نیست هر فیلمی را که می سازیم، بخواهیم یک پیام روشن را منتقل کنیم به ویژه فیلمی مثل «مردی بدون سایه» که سیال است. پیام فیلم هم روشن است و نشان می‌دهد سوظن بیش از حد می تواند پیامدهای ناگواری داشته باشد.

رئیسیان در پاسخ به این سوال که چرا فیلم بدین شکل به پایان رسید و آیا از ابتدا این پایان‌بندی را در نظر داشتید، گفت: فیلسوف بزرگی گفته است هر اثر هنری در ذهن مخاطب کامل می‌شود. به تعداد آدم‌هایی که می‌بینند می‌توانند برداشت‌های متفاوتی داشته باشند ولی این مدل نیست که گنگ باشد.

او درباره اینکه اگر نقش مادر را بازیگر معروفی بازی نمی‌کرد چه اتفاقی می‌افتاد، بیان کرد: این سلیقه است و پاسخی برایش ندارم.

رئیسیان تاکید کرد: این فیلم یک مجموع شرایط را طی می‌کند تا به یک نقطه اوج می‌رسد.

او در پاسخ به این سوال که سیر تحول کاراکتر اصلی چطور اتفاق می‌افتد توضیح داد: من پیشنهاد می‌کنم که شما یک دور دیگر فیلم را ببینید. چون حداقل هفت اتفاق وجود داشت که شخصیت به این نقطه رسید. 

رئیسیان درباره اینکه چرا سرمایه‌گذاری فیلم را در رسانه‌ها شفاف‌سازی کرده است گفت: فارابی چهار بار اعلام کرد که از فیلم ما حمایت کرده است. ما هم خواستیم شفاف‌سازی کنیم که بدانند چه کسانی در فیلم ما سهم داشته‌اند. بیشترین سهم فیلم متعلق به من است.

در ادامه دلپاک در جلسه پرسش و پاسخ این فیلم گفت: متاسفم در جلسه‌ای هستیم که همه با هم حرف می‌زنیم. سوال می‌کنیم و اصلا نمی‌شنویم.

لیلا حاتمی در پاسخ به این سوال که آیا بازی در این نقش سینمای ایده‌ال شماست، گفت: بله. 

رئیسیان هم با بیان اینکه برخی از فیلم‌هایی که شما در این جشنواره می‌بینید، آخرین فیلم‌هایی هستند که برخلاف دو جریان فیلم سفارشی و تجاری مسیر خود را طی می‌کنند، گفت: باید همه جدی باشیم که این سینما اگر حضورش مهم است، ادامه پیدا کند. شرایط برای فیلم‌هایی که کمی بخواهند استقلالشان را در بیان صنعتی و هنری سینما حفظ کنند، سخت است. نسل اول سینما در حال محو شدن هستند. فیلمسازی برای نسل دهه 60 بسیار سخت است. شاید یکی از کمک‌های رسانه‌ها به سینمای ایران در این شرایط شکل بگیرد و کمک نکنند که درام اجتماعی در این سینما از بین ببرند. من این هشدار را به شما می‌دهم که فیلم‌های اجتماعی و عاطفی مثبت و مستقل رو به نابودی هستند. دلیلش هر چه که هست به نظرم ما باید مراقبت کنیم.

رئیسیان در پاسخ  خبرنگاری مبنی بر اینکه می گویید سعی کردید سینمای اجتماعی و درام حفظ شود اما در فیلم تان صحنه های متناقض با حرف خودتان دارید، فکر نمی کنید فیلم شما ممیزی بخورد؟ گفت: این فیلم بدون هیچ حذفیاتی پروانه نمایش گرفته اما برای بالای 12 سال قابل نمایش است. در بخشی از فیلم هم دیالوگی مبنی بر اینکه چگونه می‌شود درباره خشونت فیلم ساخت و هیچ چیزی از آن نشان نداد، داشتیم. این یک اتفاق است و همه جای دنیا رخ می دهد. قتل های ناموسی در همه جای دنیا اتفاق می افتد.