واکنش مسعود فراستی به جنگ 12 روزه ایران و اسرائیل: مردم گل کاشتند

مسعود فراستی در یازدهمین قسمت از برنامه کات به همراه سعید مروتی، روزنامه‌نگار و منتقد سینما درباره حال و هوای جنگ، آتش‌بس، جنگ تحمیلی ۸ ساله و جنگ تحمیلی ۱۲ روزه و به طور جسته و گریخته درباره فیلم‌های جنگی ایرانی و خارجی سخن گفتند. فراستی در این برنامه گفت: «در حال حاضر ما در شرایط صلح به سر می‌بریم. منظورم صلح شکننده و مسلح است. هر آن دوباره این جانواران یعنی اسرائیل و اربابش ممکن است شیطنتی کنند و ما باید آماده باشیم. به نظرم حاکمیت این مهم را می‌داند و قرارداد ما با چین هم مبین همین امر است. امیدوارم این ارتباط وسیع‌تر شود.

مردم گُل کاشتند

ابتدای امر می‌خواهم درباره جنگ ۱۲ روزه و همدلی مردم صحبت کنم. به گمانم مهم‌ترین دستاورد این جنگ دوازده روزه همدلی، همبستگی و وحدت و وفاق مردم بوده و هست. این ابدا شعار نیست و احتیاجی هم نیست که من در این برنامه به آن اشاره کنم. مخاطبان این برنامه و همه ایرانیان هر جا که بودند، می‌دیدند و می‌دانند من چه می‌گویم. به طور مستقل از نیروی مسلح، مردم وظایفشان را انجام دادند و خوب هم انجام دادند تا به روز دهم، یازدهم و سپس به آتش‌بس رسیدیم.

مردم دستگیری می‌کردند | راننده تاکسی و پیک موتوری هم از خودش می‌گذشت

اگر بخواهم به زبان عامیانه بگویم، مردم گُل کاشتند. من جنگ تحمیلی اول را هم دیده بودم اما همدلی در این حد وسیع، یادم نمی‌آید. همدلی به این حد بود که همه دستگیری می‌کردند. از یک راننده تاکسی گرفته تا یک پیک موتوری. رانندگان و پیک‌های موتوری در اقصی نقاط ایران معمولا می‌گفتند هر جا که بخواهید شما را می‌بریم و هر کار که بخواهید برایتان انجام می‌دهم. تا اقشار مختلف مردم که دیدیم از مجانی شدن سلسله‌ای از خوابگاه‌ها در بسیاری شهرها گرفته و غیره و غیره. چون جماعت زیادی به شمال کشور رفتند. این موضوع به در انواع اقتضاهای کوچک و بزرگ تسری یافت.

نمی‌خواهم از خودمان تعریف کنم اما...

واقعاً حتی برای نسل من که هم قدری سابقه این جنگ و جنگ تحمیلی را دارد در آن ۱۰، ۱۲ روز ما بهترین مردم دنیا بودیم. به هیچ وجه نمی‌خواهم از خودمان و مردممان تعریف کنم بلکه حقیقت را بازمی‌گویم. مردمی داشتیم که باور نکردنی‌اند. برای حفظ این روحیه که اوبژکتیو هم هست یعنی در عمل می‌دیدیم، چه باید کرد؟ آیا فقط وظیفه حاکمیت است که این را قدر بداند که می‌داند یا وظیفه تک‌تک ماست؟ به گمانم همدلی، غمخواری با مردم و همدردی با کسانی که عزیزانی از دست داده‌اند، شوهران، کودکان یا زنانشان را... نخستین قدم را در این راستان باید برداریم و برداشته‌ایم. اینکه آنها احساس نکنند که تنها شده‌اند. جنگی بود و فعلا پایان یافته و آنچه گذشت را دیدیم. این مردم از عمق جان باید بدانند که تنها نیستند. همه مردم که متحد بودند، اکنون غمخوار آنها هستند.

میدان را خالی نکردند!

این همدلی را باید درونی کرد. از بیرون به داخل دعوتش کرد و آن را به یک شیوه زندگی و اخلاق پرانعکاس تبدیل کرد. به نظرم این بزرگ‌ترین دستاورد این جنگ ۱۲ روزه است: همدلی مردم. من و همه دست اندرکاران کات به همه کسانی که عزیزانی را از دست داده‌اند تسلیت می‌گوییم. با همه این مردم عزیز و شریف که مفهوم وطن را درمی‌یابند، غمخواری و همدردی می‌کنم. مردمی که مفهوم ملت را دریافته‌اند. ملتی که با همه این فراز و فرودها میدان را خالی نکردند. من به این مردم درود می‌فرستم.

منبع: همشهری آنلاین