10 فیلم ترسناک محبوب که دیگر ترسناک نیستند
نوستالژی می‌تواند چشم ما را بر نقص‌های آثار ببندد. فیلم‌هایی که روزی برایمان هیجان‌انگیز بودند، شاید حالا دیگر مثل قبل عمل نکنند. این حقیقتی تلخ اما اجتناب‌ناپذیر است. در این گزارش به سراغ ۱۰ فیلم ترسناک پرمخاطب می‌رویم که با گذر زمان جذابیت‌شان را از دست داده‌اند.
«Jeepers Creepers» (۲۰۰۱)
این فیلم با بازی جاستین لانگ و جینا فیلیپس در زمان خود فروش بالایی داشت، اما با دید امروزی، داستان غیرمنطقی، بازی‌های نه‌چندان حرفه‌ای و جلوه‌های دیجیتال ضعیف آن را بیشتر به یک قسمت از برنامه نوجوانانه «آیا از تاریکی می‌ترسی؟» شبیه کرده است تا یک فیلم سینمایی جدی.
«The Blair Witch Project» (۱۹۹۹)
در زمان اکران، کمپین تبلیغاتی هوشمندانه این فیلم باعث شد بسیاری آن را واقعی تصور کنند. اما بدون آن فضای تبلیغاتی، با فیلمی مواجه می‌شویم که پایان‌بندی مبهمش بیش از آن‌که هنرمندانه باشد، شانه خالی کردن از جمع‌بندی درست است.
«The Ring» (۲۰۰۲)
در حالی که اجرای نائومی واتس قابل‌تحسین است، اما فضاسازی افسرده، تکنولوژی قدیمی و شخصیت‌پردازی سطحی باعث شده‌اند «رینگ» بیشتر شبیه به یادگاری از دوران خاصی در هالیوود باشد تا یک اثر ماندگار.
«Paranormal Activity» (۲۰۰۷)
فیلمی با بودجه پایین که با سبک «ویدئوی پیدا‌شده» خود دیده شد، اما در واقع داستانی کلیشه‌ای و بدون عمق دارد. ترفندهای ترسناک پی‌درپی جای خود را به خستگی مخاطب می‌دهند و در نهایت فیلم به چیزی بیش از یک حقه‌ی ترسناک شبانه تبدیل نمی‌شود.
«Final Destination» (۲۰۰۰)
هرچند ایده اصلی فیلم جذاب است، اما اجرا، بازیگری و جلوه‌های ویژه‌ی آن ضعیف هستند. مرگ‌های زنجیره‌ای و تصادفی جذابیت دارند اما در غیاب داستان‌پردازی درست، به کلیشه‌ای تکراری تبدیل می‌شوند.
«I Know What You Did Last Summer» (۱۹۹۷)
فیلمی که با موج موفقیت «Scream» همراه شد، اما فاقد طنز و هوشمندی آن است. پایان‌بندی قابل پیش‌بینی و شخصیت‌هایی که عمق ندارند، باعث می‌شوند این فیلم از خاطره‌ها پاک شود.
«Scream 3» (۲۰۰۰)
در حالی که قسمت دوم «Scream» موفق بود، قسمت سوم با فیلمنامه‌ای ضعیف، روند تکراری و پایان‌بندی‌ای که منطق داستان را زیر سؤال می‌برد، مخاطبان را ناامید کرد.
«Saw» (۲۰۰۴)
با وجود پیچش داستانی معروفش، بازی‌های ضعیف، کارگردانی نامطمئن و دیالوگ‌های سطحی باعث می‌شود قسمت اول «اره» به پای فیلم‌هایی چون «Se7en» نرسد.
«The Amityville Horror» (۱۹۷۹)
این فیلم با خانه‌ی ترسناکش به شهرت رسید، اما امروز بیشتر خنده‌دار به نظر می‌رسد تا ترسناک. بازی‌های خشک، ضرب‌آهنگ کند و کلیشه‌های فراوان، فیلم را از آثار هم‌دوره‌اش عقب می‌اندازند.
«Pet Sematary» (۱۹۸۹)
با اقتباسی نه‌چندان موفق از رمان استیفن کینگ، این فیلم نتوانست وحشت روانی و احساسی نهفته در داستان را به خوبی منتقل کند. جلوه‌های ضعیف و بازی‌های نمایشی، قدرت تأثیر آن را کم کرده‌اند.
منبع: slashfilm