نقد فیلم Blue Heron؛ جست‌وجوی پاسخ در خاطرات شکسته
سوفی رومواری، فیلمساز کانادایی-مجارستانی، در نخستین فیلم بلند خود با عنوان «حواصیل آبی» مرز میان مستند و داستانی را از میان برداشته و تجربه‌های شخصی از رشد در یک خانواده مهاجر را با بازآفرینی زندگی برادر مرحومش در هم آمیخته است. این اثر که نخستین بار در جشنواره لوکارنو (بخش Cineasti Del Presente) اکران شد و سپس در جشنواره فیلم تورنتو به نمایش درآمد، با نگاه جزئی‌نگر و صداهای محیطی دقیق، شکل‌گیری و فرسایش خاطرات را به تصویر می‌کشد.
فیلم روایت ساشای هشت‌ساله است که برادر بزرگ‌ترش، جرمی، با رفتارهای غیرعادی و مشکلات روانی، خانواده را در موقعیت پیچیده‌ای قرار داده است. روایت در نیمه دوم ۲۰ سال به جلو می‌پرد و ساشای بزرگسال در تلاش برای درک گذشته و یافتن پاسخ‌هایی درباره زندگی کوتاه جرمی، حتی با بهره‌گیری از پرونده‌های واقعی خدمات اجتماعی، به نتیجه قطعی نمی‌رسد.
«حواصیل آبی» با ساختار زمانی خلاقانه، تصویربرداری دوربین‌محور و بازی‌های دقیق بازیگران تازه‌کار، توانسته اثری تلخ، صمیمی و پر از جزئیات انسانی خلق کند که فراتر از قالب خاطره‌نگاری، به واکاوی عمیق خانواده و فقدان می‌پردازد.
منبع: variety