دنزل واشینگتن و هالی بری؛ لحظه‌ای تاریخی در اسکار
هالی بری در سخنرانی احساسی خود پس از دریافت اسکار گفت: «این لحظه خیلی بزرگ‌تر از من است. این لحظه برای دوروتی دندریج، لنا هورن و دیاهن کارول است؛ برای زنانی که کنار من ایستاده‌اند، جادا پینکت، آنجلا باست و ویویکا فاکس. و برای هر زن رنگین‌پوست ناشناس که حالا فرصتی پیدا کرده است، چون امشب این در باز شده است. بسیار مفتخرم.»
همان شب دنزل واشینگتن برای بازی در (Training Day) جایزه بهترین بازیگر مرد را از آن خود کرد و او دومین بازیگر سیاه‌پوستی بود که این جایزه را دریافت می‌کرد. واشینگتن در سخنرانی خود به سیدنی پواتیه، نخستین بازیگر سیاه‌پوست برنده اسکار که در همان مراسم جایزه افتخاری خود را دریافت کرده بود، اشاره کرد و گفت: «۴۰ سال است که دنبالت می‌دویدم، سیدنی، و حالا بالاخره به من هم جایزه دادند، چه کار کردند؟ هم‌زمان با تو! همیشه دنبال تو خواهم بود و همیشه در مسیر تو قدم خواهم گذاشت.»
با وجود اهمیت تاریخی برد هالی بری، تاکنون (تا سال ۲۰۲۵) او تنها زن سیاه‌پوست برنده این جایزه است. بری در مستند اپل تی‌وی پلاس (Number One on the Call Sheet) ابراز تأسف کرد و گفت: «این باعث شد از خودم بپرسم، آیا واقعاً مهم بود؟ آیا چیزی برای زنان رنگین‌پوست تغییر کرد؟ برای خواهرانم؟ برای مسیر ما؟»
عدم تکرار این موفقیت، به ویژه پس از سال ۲۰۱۶ و اعتراضات گسترده به کمبود تنوع در نامزدهای اسکار، منجر به ایجاد هشتگ #OscarsSoWhite در شبکه‌های اجتماعی و حتی تحریم مراسم توسط برخی چهره‌ها مانند اسپایک لی شد. رئیس آکادمی پس از این جنجال اعلام کرد که قواعد انتخاب نامزدها کمی تغییر خواهد کرد تا حضور تنوع بیشتری تضمین شود.
این لحظه تاریخی، همزمانی دو جایزه برای هنرمندان سیاه‌پوست، نقطه عطفی در تاریخ اسکار بود و نمادی از مبارزه برای تنوع و برابری در هالیوود باقی مانده است.