اختصاصی سلام سینما-ادی ردمین کار خود را به عنوان بازیگر با صحنه تئاتر شروع کرد. این هنرپیشه بریتانیایی که در دانشگاه در رشته تاریخ هنر به تحصیل پرداخته بود، با تشویق والدین خود و به واسطه مطالعه نمایشنامه‌های ادبی متعدد به عالم تئاتر نزدیک شد و خیلی زود سر از بازیگری و اجرا درآورد. اولین حضور جدی ردمین در سینما به سال ۲۰۰۶ برمی‌گردد.

او توانست در اولین حضور جدی‌اش با رابرت دنیرو کار کند. البته در فیلم «چوپان خوب» که دنیرو علاوه بر بازی، آن را کارگردانی هم می‌کرد و «چوپان خوب» از این نظر فیلم قابل توجهی محسوب می‌شد. حضور ردمین در این فیلم هرچند کوتاه اما به قدر کافی تاثیرگذار بود تا تبدیل به سکوی پرتابش شود. در سال‌های بعد ردمین در فیلم‌های مختلفی بازی کرد تا بالاخره در سال ۲۰۱۲ با حضور در فیلم موزیکال «بینوایان» بیش از هروقت دیگری جدی گرفته شود و هالیوود ابعاد جدیدی از استعداد بازیگری او را به خود ببیند.

او در این فیلم نقش یکی از جوانان انقلابی فرانسه به نام ماریوس را بازی می‌کرد که درگیر عشق دختری اشرافی می‌شود. نکته جالب درباره کاراکتر او به عنوان یک جوان انقلابی در این است که خود از طبقه اشراف بود اما به انقلاب پیوست. حضور موفق ردمین در «بینوایان» باعث شد تا او برای ایفای نقش قهرمان ناتوان و فلج فیلم «تئوری همه چیز»‌انتخاب شود. بازی بسیار خوب او در این فیلم برایش جایزه بهترین بازیگر نقش اول مرد را در اسکار و گلدن گلوب به همراه آورد.

«دختر دانمارکی» مهم‌ترین فیلم ردمین بعد از دریافت جوایز اسکار و گلدن گلوب است و می‌توان آن را بهترین و خاص‌ترین بازی ردمین تا به اینجای کار هم دانست. او نقش نقاشی  عاشق با احساساتی شکننده را بازی می‌کند که با جنسیت خود درمی‌افتد. مردی که هم عاشق همسرش است و هم با او بسیار رفیق است و درعین حال در درونش زنی دلربا و حساس زندگی می‌کند.

شوخی‌های زنانه/ مردانه، آرایش کردن و ادا و اطوارهای زنانه درآوردن،  که در ابتدا فقط برای سرگرمی هستند، ناگهان بسیار جدی می‌شوند و قهرمان فیلم درمی‌یابد زن پوشگی و رفتار کردن شبیه به زنان برای او دیگر تنها یک تفریح و سرگرمی نیست که انگار ذات واقعی و گمشده اوست که در همه زندگی‌اش آن را کم داشته.

ردمین به خوبی از پس ایفای نقش مردی بسیار شکننده برمی‌آید اما اوج کار او وقتی نمایان می‌شود که قهرمان فیلم مصمم است تا باقی زندگی‌اش را به عنوان یک زن سپری کند. عشوه‌گری‌های زنانه، لوندی‌ها، لنخندهایی که در همه صورت ثبت می‌شوند و نگاه‌های آکنده از دریغ اما مهربان ردمین در نیمه دوم فیلم بسیار به‌یادماندنی است و اجرای او در لحظاتی که جلوی همسرش با بازی خوب آلیسیا ویکاندر قرار می‌گیرد، تکادهنده از کار درآمده.