گزارش از نشست خبری فیلم گوزن‌های اتوبان در جشنواره فیلم فجر

در ابتدای این نشست ابوالفضل صفاری کارگردان اثر درباره ایده این فیلم گفت: حال و روز همه به شدت تحت تاثیر فضای مجازی است. از طرفی این موضوع بسیار لبه تیغ و حساس بود. ایده اصلی فیلم از بازی ۲۱ پیک موتوری شکل گرفت. 

باقر سروش تهیه‌کننده اثر نیز اظهار کرد: فیلم بیش از اینکه درباره فضای مجازی باشد درباره جامعه نمایش است. جامعه‌ای که همه ما در آن زیست می‌کنیم. 

علیرضا برازنده درباره لوکیشن‌های فیلم اظهار کرد: آقای کریمی خیلی برای پیدا کردن لوکیشن‌ها زحمت کشیدند. فضای شهری اصولا داستان‌های خودش را دارد، اما در این سال‌ها دیگر به چالش‌های فیلمبرداری در شهر عادت کرده‌ایم. 

وی افزود: بستر سوررئالی در قصه ما وجود دارد و ما سعی کردیم خیلی ظریف با رنگ و حرکت دوربین این مساله را نشان دهیم. 

نوید پورفرج نیز خاطرنشان کرد: یکی از جذابیت‌های کار برای من این است که نقش‌های متفاوتی بازی کنم. هر زمان فکر می‌کنم که به تکرار افتاده‌ام مسیر را عوض می‌کنم. وقتی فیلم گوزن‌های اتوبان به من پیشنهاد شد سر فیلمبرداری فیلم بی‌بدن بودم و کاملا برایم نقش متفاوتی بود به همین دلیل قبولش کردم.

سامان صفاری درباره بازی در این فیلم گفت: شروع بازیگری من با فیلم شیار ۱۴۳ بود، اما پس از آن احساس کردم باید بیشتر تمرین کنم و فیلم کوتاه بازی کنم. در این مسیر ابوالفضل صفاری بردار سختگیرم هم کنارم بود. وقتی نقش مرتضی را به من پیشنهاد کرد خیلی از شخصیت اصلی من دور بود و کمی نگرانش بودم، اما وقتی وارد پروژه شدم فضای کاملا صمیمی بینمان وجود داشت. به نوعی ما این نقش را زندگی کردیم.

پیام آزادی درباره آهنگسازی این پروژه توضیح داد: ابتدا ما می‌خواستیم در جا‌هایی از موسیقی‌های ترند استفاده کنیم، اما برای حصور در جشنواره‌های خارجی به مشکل می‌خوردیم. از ابتدا سعی کردیم اصل موسیقی فیلم را بر هنگدرام بگذاریم. ساز اصلی ما هنگدرام ماند و و از ساز‌های دیگر نیز استفاده کردیم. 

سامان صفاری تاکید کرد: به جرئت می‌گویم نقش نوید پورفرج می‌تواند کاندیدای سیمرغ شود.

ابوالفضل صفاری تصریح کرد: من پس از سال‌ها به جشنواره فجر آمده‌ام و واقعا بی‌انصافی است که نگوییم این جشنواره با نظم کامل و احترام برگزار شده است. مهم این است که فیلم ما بدون حتی یک فریم سانسور پخش شد و اگر غیر از این بود فیلمم را پخش نمی‌کردم. 

این کارگردان گفت: همه ما فضای اینستاگرام را دیده‌ایم، اما پشت صحنه آن را ندیده‌ایم. من به این دلیل فضای داخل اینستاگرام را نشان ندادم که مخاطب گمراه نشود. این فیلم درباره حال و روز این‌روز‌های مردم ایران است.

نوید پورفرج گفت: من هم با فضای مجازی مشکلات شخصی دارم، اما اکنون به یاد ندارم که تجربه‌ای مشابه این فیلم در زندگی واقعی داشته باشم.

سروش تاکید کرد: نام فیلمنامه می‌توانست چیز‌های دیگری باشد، اما پرهیز کردیم که در دام خود اینستاگرام نیافتیم. 

ابوالفضل صفاری درباره پایان فیلم گفت: شاید پایان فیلم برخی مخاطبان را آزار داده باشد، اما من این پایان را خیلی دوست دارم.