منیژه حکمت: از شنيدن واژه «صلاح» حالم بد می‌شود / مسئولان مرتب نصيحت مي‌کنند
منیژه حکمت تهیه کننده و کارگردان کشورمان در گفت و گویی که با روزنامه شرق داشته است توضیحاتی درباره فضای فیلم‌سازی در ایران می‌پردازد. در بخشی از این گفت و گو آمده است:
مسئولان دائما در جملات و اظهارنظراتشان امر و دستور مستفاد مي‌شود! گويي سينماگران چيزي نمي‌دانند. درحالي‌که آنها با اشاره به برخي مسائل بديهي به ما- سينماگران- مي‌کنند.
از نظر شما مصداق اينها چيست؟
اگر به برخي از اظهارنظرات دقيق‌تر نگاه کنيم، مي‌بينيم دائما براي سينماگران و سينما نسخه مي‌پيچند. دستور مي‌دهند که فلان کار را انجام دهيد و فلان کار را انجام ندهيد! آنها ما را مرتب نصيحت مي‌کنند و معتقدند که اگر فلان کار را انجام دهيم به نفعمان است. درحالي‌که ما سينماگران تازگي در اين مملکت ساکن نشده‌ايم! ما سال‌هاست در اين کشور زندگي مي‌کنيم. با قوانين و عرف آن آشنايي داريم. تازه سينماگر نشده‌ايم. با خطوط قرمز کاملا آشنايي داريم.
واقعيت اين است که اگر مسئولان با شما کاري نداشته باشند، ولي قطعا سينماگران با مسئولان کار دارند. چون براي فيلم‌سازي و گذر از مراحل مختلف فيلم‌سازي؛ از پروانه ساخت گرفته تا اکران فيلم و حتي بعد از آن سينماگران به انواع و اقسام مجوزها احتياج دارند. با اين وضعيت چه ميکنيد؟
متوجه نظر شما هستم، اما متأسفانه آنها نگاه قبيله‌اي به ما دارند. درحالي‌که تشخيص سينماگران درست‌تر از آنهاست. در حقيقت به دليل اينکه سينماگران در متن جامعه و مردم هستند، صلاح و مصلحت را از آنها که فقط پشت ميزشان هستند بيشتر و بهتر مي‌دانند. ضمن اينکه مشکل من بزرگ‌تر از مجوزگرفتن‌ها و... است.
مديران محترم مقطعي مي‌آيند و مي‌روند، اما ما هستيم که سال‌ها در سينما مانده‌ايم و مي‌مانيم. باور ميکنيد از شنيدن واژه «صلاح» حالم بد مي‌شود. از بس که مي‌گويند صلاح شماست فلان کار را انجام ندهيد و صلاح شما نيست فلان کار را انجام بدهيد. دائما اين واژه در گوش ما زنگ مي‌خورد. اخيرا هم شنيده‌ام که توصيه به ساخت فيلم‌هاي فاخر شده است! واژه «فيلمِ فاخر» هم از آن کلماتي است که بوي ويژه‌خواري از آن استشمام مي‌شود؛ البته مي‌دانيم به هر که نقدي کنيم از تبعاتش اين است که جواب نامه‌هايمان را نمي‌دهند يا نامه را به بايگاني مي‌سپارند، اما اين را بدانند که سينماگران همه‌چيز را مي‌فهمند و درک مي‌کنند و اگر در مقاطعي واکنشي نشان نمي‌دهند، چون دلشان براي سينما مي‌تپد و نمي‌خواهند سينما را وارد مخاطرات و چالش‌هاي جديدي کنند. هميشه اهالي فرهنگ و هنر خيلي نجابت به خرج مي‌دهند.
درست است که از اين نظر خواسته سينماگران حداقلي و گاهي هم بديهي است، اما با وضعيت موجود، نگاه شما آرماني به نظر مي‌رسد. بااين‌اوصاف براي اينکه در مسير فيلم‌سازي کمتر دچار چالش شد، چه بايد کرد؟
تنها راه از نظر من تمکين به قوانين است. بايد از راه قانون وارد شويم و به قوانين سينما اشراف داشته باشيم. چون رعايت قوانين تنها مسير درست و منطقي است. با همه اينها بايد بگويم سينما مال ماست. هرچند آزار ببينيم و خسته شويم، سينما را رها نخواهيم کرد.
