چرا یورگوس لانتیموس سراغ ویستاویژن قدیمی رفت؟

به گزارش ایندی‌وایر، یورگوس لانتیموس در گفت‌وگویی با پادکست Filmmaker Toolkit توضیح داده است که محدودیت فضایی در فیلم جدیدش (Bugonia) نه‌تنها مانعی نبوده، بلکه بخش مهمی از ساختار روایی و بصری فیلم محسوب می‌شود. این فیلم روایت‌گر رابطه‌ای پرتنش میان «تدی» (جسی پلمونز) و «میشل» (اما استون) است؛ جایی که آدم‌ربایی و تقابل فکری در زیرزمینی تنگ و تاریک شکل می‌گیرد.

کارگردان یونانی‌تبار می‌گوید: «فیلم‌ها میکروجهان می‌سازند، و هرچه این جهان کوچک‌تر شود، تنش و دقت در مشاهده افزایش می‌یابد. مثل نگاه‌کردن از درون میکروسکوپ است.»

لانتیموس برای ثبت این فضای محدود، برخلاف انتظار، از فرمت بزرگ ویستاویژن استفاده کرده است؛ همان دوربینی که دهه‌هاست از رده خارج شده و تنها یک نمونه‌ «کارا» از مدل Wilcam 11 در جهان باقی مانده است. او و فیلم‌بردارش، رابی رایان، پس از تجربه‌ موفق استفاده از این فرمت در صحنه‌ احیای بدن در (Poor Things)، تصمیم گرفتند برای (Bugonia) نیز به سراغ آن بروند.

او توضیح می‌دهد: «می‌خواستیم پرتره‌هایی عظیم از شخصیت‌ها ثبت کنیم، تا در دل محیطی بسته، احساسات و ایده‌های بزرگ را به تصویر بکشیم.»

به گفته لانتیموس، استفاده از ویستاویژن مشکلات فراوانی داشت؛ از صدای زیاد گرفته تا دشواری بارگذاری فیلم. با این حال، او این محدودیت‌ها را بخشی از خلاقیت پروژه می‌داند: «صدا و موسیقی بزرگ در کنار قاب‌های بسته و تنفس‌ناپذیر، تضادی می‌سازد که جوهره فیلم را شکل می‌دهد.»

(Bugonia) که با نقش‌آفرینی دوباره اما استون در همکاری با لانتیموس همراه است، یکی از مورد انتظارترین آثار هنری و سورئال سال آینده به‌شمار می‌رود.