نخستین واکنش‌ها به Alien: Romulus /ادای احترامی خلاقانه به ژانر علمی تخیلی پیش از خود
سلام سینما - ما در اینجا قصد بازکردن فیلموگرافی این دو را نداریم و تنها می‌خواهیم به سراغ یک فیلم برویم، یک داستان ترسناک که در ژانر خود یعنی علمی – تخیلی انقلاب کرد.
فیلم موردنظر ما «Alien» (بیگانه) 1979 به کارگردانی ریدلی اسکات است.
رتبه در 250 فیلم برتر IMDb: 53
مگر می‌شود دهه شصتی باشید و (بیگانه) را ندیده باشید. برای خیلی‌ها تماشای آن موجود خوفناک فضایی در نوار ویدئویی واقعاً تجربه تکرارنشدنی است.
در اواخر دهه 70 میلادی تکنولوژی و جلوه‌های ویژه همانند امروز پیشرفت نکرده بود، بنابراین خلق چنین موجودی با جزئیات منحصربه‌فرد خود، خلاقیت می‌طلبید.
ریدلی اسکات به همراه تیمش بسیار سنگ تمام گذاشته‌اند. البته شاید اگر اکنون بار دیگر این فیلم را ببینید کیفیت پایین جلوه‌های بصری کمی شما را دل‌زده کند. اما این امری کاملاً طبیعی است. ما (بیگانه) را برای زرق‌وبرقش دوست نداریم، بلکه آن را برای تأثیرش در ژانر خود و هموارکردن مسیر برای داستان‌های مشابه می‌پرستیم.
جیمز کامرون قبل از این که سراغ دریانوردی، فضانوردی و آواتار برود، سال 1986 تصمیم گرفت شانس خود را با ساخت دنباله (بیگانه) امتحان کند.
و بدین ترتیب قسمت دوم یعنی (بیگانه‌ها) ساخته شد. اگر در نسخه ریدلی اسکات با یک موجود فضایی طرف بودیم، در نسخه جیمز کامرون و همان‌گونه که از اسم فیلم برمی‌آید با صدها بیگانه مواجه خواهیم شد.
رتبه در 250 فیلم برتر IMDb: 69
شاید با خود فکر کنید دیگر فیلمی به‌خوبی دو قسمت نخست در این ژانر ساخته نشود. تقریباً هم حق دارید. ریدلی اسکات دو بار دیگر شانس خود را با «Alien: Prometheus» (بیگانه: پرومتئوس) و «Alien: covenant» (بیگانه: عهد) امتحان کرد، اما هیچ‌گاه نتوانست موفقیت پیشین خود را تکرار کند.
شاید دیگر به این مجموعه امیدی نبود تا این که یک فیلم‌ساز جوان لاتین از راه رسید.
هالیوود عزیزدردانه خود را به دستان کارگردانی جوان اهل کشور اروگوئه سپرد. این حرکت قمار بزرگی بود. نشستن فرد جدید و تازه‌نفس بر صندلی کارگردانی این مجموعه کلاسیک کار هر کسی نیست؛ بنابراین انتخاب فده آلوارز ۴۶ساله می‌توانست ریسک باشد.
اما پس از انتشار تریلر (رومولوس) و نمایش نخستین آن، به‌جرئت می‌توان گفت قمار هالیوود گرفته است.
فده آلوارز هیچ‌گاه در خواب هم نمی‌دید جا پای اسطوره خود بگذارد. او برای نخستین‌بار در 12 سالگی (بیگانه) را دید. موجود اژدهامانند سیاه و عظیم‌الجثه این فیلم او را به وحشت انداخت، اما بلافاصله دلباخته آن شد.
اکنون 34 سال بعد با راهنمایی‌های استاد خود ریدلی اسکات موفق به خلق داستانی جدید در دنیای زنومورف‌ها شده و بسیار هم موفق عمل کرده است. به قدری موفق که ریدلی اسکات از دادن ریش و قیچی به او اصلا و ابدا پشیمان نیست.
(زنومورف آنتاگونیست فیلم‌های بیگانه، موجودی نیرومند، ترسناک با پوست مشکی، سخت و اسکلت مانند است که زندگی انگلی دارد. نوزاد این موجود باتوجه‌به نوع میزبان خود تغییر شکل می‌دهد. اگر میزبان انسان باشد روی دو پا و اگر میزبان حیوان باشد، روی چهارپا حرکت خواهد کرد.)
هشتمین قسمت از مجموعه فیلم‌های (بیگانه) تحت عنوان «Romulus» در تاریخ 16 اوت 2024 در آمریکای شمالی اکران گسترده خود را آغاز خواهد کرد.
داستان (رومولوس) بین وقایع نخستین (بیگانه) اثر ریدلی اسکات، محصول 1979 و (بیگانه‌ها) به کارگردانی جیمز کامرون محصول 1986 اتفاق می‌افتد.
روز دوشنبه 7 اوت، فیلم مورد انتظار (بیگانه:رومولوس) برای نخستین بار در استودیو قرن بیستم در لس‌انجلس به نمایش درآمد. واکنش‌های اولیه به این فیلم نام آشنا در فضای مجازی همانند بمب صدا کرد.
داستان فیلم رومولوس
دو جوان معدنچی از مستعمره‌ای که در آن ساکن هستند می‌گریزند. سر راه خود به سفینه متروکه‌ای برخورد کرده و از آن برای رفتن به سیاره‌ای بهتر استفاده می‌کنند. اما خبر ندارند که این سفینه یک مهمان ناخوانده دیگر هم دارد.
کیلی اسپینی، دیوید جانسون، آرچی رنو، ایزابلا مرسد و اسپایک فرن از ستارگان این فیلم هستند. ریدلی اسکات، مایکل پروس و والتر هیل تهیه‌کنندگی آن را برعهده دارند.
(رومولوس) در ابتدا قرار بود از طریق استریمر Hulu منتشر شود، اما استودیو با حرکتی هوشمندانه تصمیم به نمایش آن در سینما گرفت.
نقدهای کوتاه رومولوس
نقدهای کامل این نسخه جدید، روز چهارشنبه 9 اوت منتشر خواهد شد. در ادامه به نخستین واکنش‌های منتقدان به (بیگانه: رومولوس) می‌پردازیم.
بوریس کیت
(بیگانه: رومولوس) تمامی عناصر مورد انتظار یک فیلم (بیگانه) را دارد، اما هیچ‌گاه به سمت نوستالژی و پاچه‌خواری هواداران گام برنمی‌دارد. (رومولوس) در مسیر دیوانه‌وار جدیدی حرکتمی‌کند. فده آلوارز و تیمش بهترین فیلم تابستان را خلق کرده‌اند.
اریک وسپ
(بیگانه: رومولوس) بی‌نهایت زیباست و به نحوی ادای احترامی به تمام فیلم‌های این مجموعه به‌حساب می‌آید. کیلی اسپینی و دیوید جانسون در نقش اصلی به‌خوبی ظاهر شده‌اند. همچنین طراحی موجود بیگانه رضایت‌بخش است. پایان فیلم کمی جای بحث دارد، اما من آن را دوست داشتم و طرف‌دارش شدم.
برندون دیویس
این فیلم در ایجاد ترس، وحشت، هیجان و جلوه‌های بصری بسیار خلاقانه عمل کرده است و با زیبایی هرچه‌تمام‌تر از فیلم‌های اصلی (بیگانه) الگوبرداری می‌کند.
بخش سوم من را بسیار شوکه کرد. دیوانه‌کننده بود.
مت نگلیا
(بیگانه: رومولوس) به سرچشمه وحشت اصلی خود بسیار متکی است. به‌آرامی شروع می‌شود، سپس عقل و هوش از سرتان می‌پراند.
ریچل لیشمن
اولین‌بار است که با فیلم (بیگانه) وحشت‌زده می‌شوم. کیلی اسپینی بهترین شخصیت برای همراهی در این سفر دورودراز با پیچ‌وتاب‌های فده آلوارز است. هیچ‌گاه از مسیر (رومولوس) دقیقاً آگاه نیستید. بخش سوم فیلم واقعاً شما را ازخودبی‌خود می‌کند.
جویی مگیدسون
کمی طول می‌کشد تا موتور (بیگانه: رومولوس) روشن شود، اما در بخش سوم سرتاسر وحشت تمام‌عیار است و به فیلم‌های پیشین فده آلوارز شباهت‌هایی دارد.
جیک همیلتون
بخش‌های زیادی از (بیگانه: رومولوس) را دوست داشتم. بخش‌های اول و دوم فیلم بسیار خلاقانه‌اند. اما با چرخش ناگهانی در پایان کمی تو ذوقم خورد. فیلمی‌ست خلاقانه اما ناقص
جاناتان سیم
(بیگانه: رومولوس) بعد از (بیگانه‌ها) بهترین فیلم این مجموعه است. یک لینک فوق‌العاده بین اثر علمی تخیلی ریدلی اسکات و فیلم اکشن و هیجانی جیمز کامرون.
(رومولوس) با هر صحنه هیجانی‌تر و بهتر می‌شود.
آنا کلاسن
(بیگانه: رومولوس) ترسناک، فوق‌العاده و به‌یادماندنی‌ست. فده آلوارز یکی از کارگردان‌های موردعلاقه من است. او مخاطب خود را ناامید نمی‌کند.
شان تاجیپور
(بیگانه: رومولوس) یک شاهکار علمی – تخیلی است که همیشه انتظارش را داشتیم. فده آلوارز به ترسناک‌ترین حالت ممکن این فیلم را به ریشه خود بازگردانده. در هر صحنه از شدت هیجان بر لبه صندلی خود خواهید نشست. تمام انتظارات شما از یک فیلم فضایی را برآورده می‌کند.
امیلیا امبروینگ
(بیگانه: رومولوس) فیلم جالبی است. آدم را خوب می‌ترساند، اما تمام اجزای صحنه شبیه بازی کامپیوتری، هزارتوی ترسناک و اتاق فرار است. شخصیت‌پردازی داستان هم زیاد جالب و تأثیرگذار نبود.
نیکولاس اسپیک
(بیگانه: رومولوس) انقلابی نیست؛ اما دو برگ برنده در آستین خود دارد: کیلی اسپینی و دیوید جانسون. فده آلوارز با کارگردانی خود لرزه به اندام مخاطب می‌اندازد.