بروتالیست و احیای سنت ازدست‌رفته سینمای کلاسیک
به گزارش سلام سینما، فیلم «The Brutalist» (بروتالیست) یکی از مهم‌ترین و مورد انتظارترین آثار امسال است. داستانی حماسی درباره سفر معماری به آمریکا پس از دوران جنگ، نه تنها توسط منتقدان به عنوان بهترین فیلم سال تحسین شده، بلکه عنصری گمشده‌ای را به سینما بازگردانده که آخرین بار 42 سال پیش از آن استفاده شده بود.
این عنصر در اواسط فیلم 215 دقیقه‌ای سروکله‌اش پیدا می‌شود: یک تنفس میان دو پرده به مدت 15 دقیقه. این باعث می‌شود تماشاگران از روی صندلی‌های خود در سینما بلند شده و کمی استراحت کنند.
از زمان اکران فیلم «Gandhi» (گاندی) در سال 1982 تا کنون، تقریبا هیچ فیلمی با فاصله میان دو پرده اکران نشده است.
از آن زمان به بعد آثار محدودی چون «Dancer in the Dark» (رقصنده در تاریکی) در سال 2000، «Gods and Generals» (خدایان و ژنرال‌ها) در 2003 و همچنین نسخه‌ای خاص از فیلم «The Hateful Eight» (هشت نفرت‌انگیز) در سال 2015 از این زمان تنفس در زمان اکران خود استفاده کردند.
با توجه به احتمال موفقیت بروتالیست در فصل جوایز توام با نگرانی‌های رو به افزایش برخی سینماگران در مورد مدت زمان طولانی فیلم‌های اخیر، بازگشت زمان تنفس میان دو پرده به سینما، منطقی به نظر می‌رسد.
به گفته بردی کوربت، کارگردان فیلم بروتالیست، طرح زمان تنفس از همان ابتدای کار ریخته شده بود. مونا فستولد، همسر بردی کوربت و یکی از نویسندگان فیلم‌نامه این اثر، در مصاحبه‌ای با ایندی‌وایر گفت: "ما همیشه می‌دانستیم که به چنین زمان استراحتی در میان داستان احتیاج داریم."
این زمان تنفس انتخاب هنرمندانه‌ای از جانب فیلمسازان بود، زیرا آن‌ها از زمان طولانی فیلم خود و تاثیر احتمالی آن بر مخاطب آگاه بوده‌اند.
بردی کوربت در این باره گفت: "من خود شخصا به سختی می‌توانم برای سه ساعت و نیم بی‌حرکت یک‌جا بنشینم. برای همین به این تنفس نیاز داشتم و برای مردم و تماشاگران نیز الزامی بود."
داستان فیلم بروتالیست
بروتالیست که به عقیده عده کثیری یک حماسه دقیق آمریکایی است، داستانی عظیم و گسترده را روایت می‌کند. لازلو تاث با بازی آدرین برودی، معماری است که در سال 1947 از اروپا به کشور آمریکا می‌گریزد.
او به همراه همسرش در جست‌وجوی رویای آمریکایی‌اند. این دو تحت تاثیر دنیای مدرن قرار گرفته و با مشتری مرموز و جذابی آشنا می‌شوند که زندگی آن‌ها را برای همیشه دست‌خوش تغییر می‌کند.
فیلم به دو بخش تقسیم شده است: بخش نخست: «The Enigma of Arrival» (معمای ظهور) و بخش دوم: «The Hard Core of Beauty» (سختی زیبایی)
زمان استراحت وتنفس بین بخش نخست و دوم رخ می‌دهد.
فیلم بروتالیست به دلیل داستان، طراحی صحنه و درون‌مایه خود بسیار به آثار کلاسیک شباهت دارد. این تشبیه باعث شده تا زمان تنفس برخلاف نادر بودنش در هالیوود امروزی، بسیار طبیعی جلوه کند.
شاید طر‌ف‌دارن جوان‌تر سینما تعجب کنند، اما این وقفه‌ها زمانی بخش جدایی‌ناپذیر فیلم‌ها بودند و دلیل وجودشان بسیار کاربردی بود.
زمانی که فیلم‌ها بر چندین حلقه ضبط می‌شد، اپراتور پروژکتور مجبور بود حلقه‌ها را پس از به پایان رسیدن تعویض کند. این وقفه‌ها چنین امکانی را برای اپراتور فراهم می‌کرد.
در نهایت سالن‌های سینما این مشکل را با وجود چندین پروژکتور حل کردند، اما زمان تنفس همچنان در فیلم‌ها باقی ماند.
در 60 سال نخست قرن بیستم، تماشاگران در میان آثار طولانی‌تر می‌توانستند از جای خود بلند شده و استراحتی کنند.
بسیاری از آثار کلاسیک چون «Gone With the Wind» (بر باد رفته)، «Lawrence of Arabia» (لورنس عربستان)، «Ben Hur» (بن هور)، «Spartacus» (اسپارتاکوس)، «The Sound of Music» (اشک‌ها و لبخندها)، «2001: A Space Odyssey» (2001: یک ادیسه فضایی) و «Seven Samurai» (هفت سامورایی) زمان تنفس داشتند.
دلیل حذف زمان تنفس
زمان تنفس به تدریج در سینماهای آمریکا کم‌رنگ شد و دلیل آن بسیار ساده است. سالن‌های سینما متوجه شدند با حذف زمان تنفس می‌توانند فیلم‌های بیشتری اکران کنند و در نتیجه بلیت بیشتری بفروشند.
پس از این تغییرات، زمان وقفه و تنفس به سرعت به تاریخ پیوست و سینمای امروزی را به وجود آورد، جایی که تماشاگر مجبور است کل فیلم را بدون استراحت و بی‌وقفه دنبال کند.
زمان بازگشت این وقفه‌ها فرا رسیده است. مدت زمان فیلم‌ها رو به افزایش است و پدیده‌ای است که ربطی به ژانر فیلم ندارد. از آثار تجاری گرفته تا فیلم‌های مستقل می‌توانند بسیار طولانی باشند و از سه ساعت بگذرند.
مدت زمانی که مخاطب برای فیلم و سریال صرف می‌کند نیز به لطف پلتفرم‌های پخش آنلاین در حال تغییر است. بسیاری از افراد وفادار آثار محبوب خود را بر پرده نقره‌ای دنبال می‌کنند، در صورتی که عده کثیری راحتی خانه خود را به سینما رفتن ترجیح می‌دهند.
این پلتفرم‌ها باعث شده مخاطب هر زمان که بخواهد فیلم و سریال مورد نظر خود را متوقف کند و هرگاه خواست به استراحت بپردازد.
تمام این فاکتورها باعث می‌شود که ایده زمان تنفس نه تنها دور از ذهن نباشد، بلکه به یکی از واجبات بدل گردد.
در نهایت تصمیم قرار دادن این وقفه در میان فیلم، به کارگردان باز می‌گردد. مثل کاری که بردی کوربت با بروتالیست کرد. دلیلی ندارد این وقفه‌ها جایگاهی در سینمای مدرن نداشته باشند.
فیلم بروتالیست در تاریخ 20 سپتامبر به صورت محدود در آمریکا اکران خواهد شد.
منبع: Collider