راز انتخاب دشمنان بتمن در سه‌گانه نولان فاش شد
با وجود اینکه کریستوفر نولان تنها سه فیلم از مجموعه بتمن ساخت و پایان مشخصی برای آن ترسیم کرد، همیشه این سؤال باقی ماند که اگر این سه‌گانه به چهار یا پنج فیلم گسترش می‌یافت، چه شخصیت‌های منفی دیگری ممکن بود در برابر بتمن کریستین بیل قرار گیرند؟
اگرچه این سؤال بیشتر در حد فرضیه باقی مانده، اما بر اساس مصاحبه‌ای از سال ۲۰۲۰ با نولان و دیوید اس. گویر (هم‌نویسنده فیلمنامه‌ها)، روند انتخاب شخصیت‌های منفی سه‌گانه بر مبنای رشد شخصیت بروس وین طراحی شده بود. گویر در این‌باره گفت:
«همیشه از خودمان می‌پرسیدیم: چه نوع داستانی می‌خواهیم درباره قهرمانمان تعریف کنیم؟ چه چالش‌هایی باید پیش روی او باشد؟ و سپس می‌گفتیم: حالا کدام شخصیت منفی از گالری دشمنان بتمن می‌تواند او را به این چالش‌ها بکشاند؟»
آغاز با راس‌الغول و مترسک
در فیلم اول یعنی «بتمن آغاز می‌کند»، راس‌الغول (با بازی لیام نیسون) انتخاب شد چون بروس وین هنوز از مرگ پدر و مادرش رنج می‌برد و راس، نوعی شخصیت پدرانه داشت. شخصیت مترسک (کیلین مورفی) نیز با تم اصلی فیلم که بر ترس و غلبه بر آن تمرکز دارد، هماهنگ بود.
بیشتر بخوانید:
نویسنده «شوالیه تاریکی» از پروژه مشترک با نولان پرده برداشت
چرا بازی ویدیویی «شوالیه تاریکی» هرگز منتشر نشد؟
انتخاب جوکر و هاروی دنت
در «شوالیه تاریکی»، انتخاب جوکر بدیهی به نظر می‌رسید. او نه تنها مشهورترین دشمن بتمن است، بلکه با موضوع اصلی فیلم—افراط در جنگ با جرم—همخوانی دارد. جنایتکاران سنتی گاتهام با حضور بتمن ضعیف شده بودند، اما این خود باعث ظهور جنایتکاری دیوانه‌تر شد. جوکر به عنوان نخستین "ابرفروجنایتکار" فیلم، بازتاب مستقیمی از تأثیر حضور بتمن در گاتهام بود. داستان این فیلم درباره شک و تردید بروس وین نسبت به ضرورت وجود خودش بود، تردیدی که جوکر به او پاسخ داد: گاتهام ممکن است بتمن را نخواهد، اما جوکر قطعاً به او نیاز دارد.
در کنار جوکر، هاروی دنت نیز مکمل خوبی برای این مضمون بود. دنت که نماد امید و عدالت قانونی در گاتهام بود، در نهایت سقوط کرد—و همین مسئله، اهمیت نقش بتمن را دوچندان کرد.
چرا هاروی دنت برنگشت؟
گویر در مصاحبه‌ای با امپایر گفت: «مردم از مرگ هاروی دنت در پایان "شوالیه تاریکی" شگفت‌زده شدند. خیلی‌ها فکر می‌کردند او قرار است در فیلم بعدی دشمن اصلی باشد، اما کریس نولان از تیزر ساختن برای دنباله‌ها بیزار است.»
این تصمیم، برخلاف رویه بسیاری از فیلم‌های ابرقهرمانی زمان خودش بود که معمولاً برای قسمت‌های بعدی زمینه‌سازی می‌کردند. نولان ترجیح داد هر فیلم یک داستان مستقل با پایانی مشخص داشته باشد.
چرا بین انتخاب شد؟
در حالی که شخصیت‌هایی مانند پنگوئن یا ریدلر گزینه‌های آشناتری برای مخاطب بودند، «شوالیه تاریکی برمی‌خیزد» بین را به عنوان دشمن اصلی انتخاب کرد؛ شخصیتی که در کمیک‌ها به شکستن ستون فقرات بتمن مشهور است.
برخلاف جوکر که نمی‌خواست بتمن را بکشد و بیشتر دنبال بازی موش و گربه بود، بین واقعاً می‌خواست بتمن را نابود کرده و گاتهام را به زانو درآورد. به گفته جاناتان نولان (هم‌نویسنده فیلم):
«بین شخصیتی است با انگیزه قوی، هدفمند، باهوش و متعهد؛ او دقیقاً می‌داند چه می‌خواهد—مرگ بتمن و نابودی گاتهام.»
آینده در دستان بتمن جدید
در حالی که کریستوفر نولان دیگر نقشی در فیلم‌های بتمن ندارد، رویکرد مت ریوز در «بتمن» با بازی رابرت پتینسون به نوعی ادامه همان منطق روایی است. ریدلر (با بازی پل دانو) در این فیلم به عنوان ضدقهرمانی معرفی می‌شود که با خشونت، عدالت را اجرا می‌کند و به بتمن یادآوری می‌کند که فقط نباید مجازات کند، بلکه باید محافظ مردم نیز باشد.
با دنیای تاریک‌تر و کم‌واقعی‌تر مت ریوز، انتظار می‌رود در قسمت‌های بعدی شخصیت‌هایی مانند «پویزن آیوی» یا «مستر فریز» نیز دوباره وارد سینمای زنده شوند. اما همان‌طور که در سه‌گانه نولان دیدیم، بهترین راه برای حدس زدن شخصیت منفی آینده، درک مسیر شخصیتی بتمن است؛ اگر بدانیم بتمن در قسمت بعدی با چه دغدغه‌ای روبه‌روست، می‌توانیم حدس بزنیم کدام دشمن او قرار است وارد صحنه شود.
منبع: slashfilm