علی (جهانگیر الماسی) و فرشته (ماهایا پطروسیان) | او که مثل هیچ‌کس نبود
تهمینه میلانی با «دیگه چه خبر؟» در یکی از اولین آثارش توانست زیر پوست طنز و فانتزی، به دغدغه‌های همیشگی‌اش پرداخته و نقدهایی جدی به کلیشه‌های اجتماعی ایران وارد کند. با این ویژگی‌ها، علی و فرشته به یکی از خاص‌ترین زوج‌های سینمایی ایران تبدیل شدند. این دو نفر متعلق به دو دنیای کاملا متفاوت هستند: یکی مردی درون‌گرا و پیرو قواعد و الگوهای رسمی آن دوران و دیگری دختری بی‌پروا، شوخ‌طبع، برون‌گرا، جسور و صریح، و پر از شور زندگی. می‌توان آن‌ها را به‌ترتیب نمایندگان سنت و نوگرایی (یا محافظه‌کاری و جسارت) دانست. در حالی که در بسیاری از آثار دهه 60 سینمای ایران ویژگی‌های ذکرشده در مورد فرشته به‌عنوان خصلت‌هایی منفی و شرم‌آور تصویر می‌شدند، میلانی با جسارت سمت شخصیت زن فیلمش ایستاد و نشان داد آن‌چه برای ایجاد پیوند میان دو جبهه متضاد ذکرشده لازم است، ایجاد تعادل در نگرش سنتی است و نه سرکوب نگاه مدرن. البته میلانی در «دیگه چه خبر؟» آن‌قدر باهوش عمل کرده که یک‌طرفه قضاوت نکند. در طول فیلم شاهد این هستیم که هر دو نفر باید به تفاوت‌ها احترام گذاشته و به یک درک مشترک برسند. «دیگه چه خبر؟» از این جنبه هم فیلم مهمی است که عشق را نه رابطه‌ای همراه با فرمان و دستور، بلکه پدیده‌ای مبتنی بر گفت‌وگو و درک مشترک نشان می‌دهد. از این جنبه، می‌توان «دیگه چه خبر؟» را اثری واقعا فمینیستی هم دانست.