اولین اثر سینمایی هادی حجازی فر از دل سریالی به همین نام درآمد. حجازی‌فر ، کارگردان ، نمایشنامه نویس و بازیگری شناخته شده ای ست که پیش از این تامرز سیمرغ بازیگری هم پیش رفته است. حجازی این بار موضوع زندگی شهید مهدی باکری را دست مایه ی فیلمش قرار داده که با فیلم قبلی ش [ایستاده در غبار] در مقام بازیگر با تبدیل شدن به سریال سرنوشت مشترکی پیدا کرده اند.

موقعیت مهدی خوانش جدیدی نه فقط از زندگی شهید مهدی باکری که از جنگ و فرآیند زیست در زمان جنگ است. حجازی فر با نمایش زاویه ی دیگری از زندگی چهره ای که به جنگ و دفاع میهنی معروف است تاکید بر بُعد انسانی و حتی عاشقی فرد دارد. باکریِ موقعیت مهدی فردی عاشق زندگی و جزئیات آن است. در خلوت با همسرش از عاشقانه هایش میگوید، در بازی با کودک برادر شهیدش به او سواری میدهد، "لب کارون" میخواند و فالوده میخورد و درنهایت لابلای نیزارها و قاصدکها آخرین وداعش را با بچه های  عقب میکند. باکری در موقعیت مهدی بیش از جنگاوری، سیاستمداری و اقتدار؛ عاشق پیشه، دلسوز و نجیب و خجول است.   

فیلم ضرباهنگ یکسانی ندارد و همین گاهی مخاطب را در شناخت ریتم سردرگم میکند. تاکید فیلمساز در معرفی زندگی شخصی باکری (ورای زندگی شغلی ش) شاید نشان از تلاش وی برای جاانداختن مردمی خاستگاه وی است. این تاکیید در طول فیلم پُررنگ و تکراری میشود و گاهی حوصله سربر. ترکی بودن زمان عمده ی زبان فیلم هم مزید بر علت شده و علاوه بر بالابردن بار کسالت در فیلم، چهره ی ملی باکری را برای غیر ترک زبان ها نامأنوس جلوه میکند. اصرار بر تکلم ترکی حتی در جبهه و اوج جنگ و تیر و ترکش چون حس را ازبیان لغت به زیرنویس هدایت میکند کم کم همذات پنداری را مخاطب سخت میکند. اصولا بهتر بود برای بیان احوالات یک چهره ی ملی (ضمن اشاره به فرهنگ و زبان و اولویت های بومی ش) از زبان ملی استفاده میشد.

نماهای هلی شات خوبی در فیلم هست که گستردگی کار و نگاه فیلمساز را نشان میدهد. سکانسهای عملیات از بالا همیشه نگاه جذاب و جامع تری به تماشاگر میدهد. همچنین تک سکانسهای جنگ تن به تن ، تیر خوردن شهدا و خود باکری و کانالهای پر از جسد هم واقعیت ملموس تری از جنگ را پیش چشم تماشاگر گذاشته و هم بار غم و اندوه را روی شانه اش جا میگذارد. موقعیت مهدی برای مخاطب مردمی فیلم چندان جذاب و خاطره انگیزی نیست اما برای حجازی فر گامی مهم و حرفه ای ست.

این نقد کوتاه در روزهای پراکران برگزاری چهلمین جشنواره فیلم فجر نگاشته شده و پیشاپیش از وجود هرگونه اشتباه سهوی در نگاشت آن پوزش میطلبم.