5 نقطه عطف کارنامه بازیگری پریناز ایزدیار

اختصاصی سلام سینما: پریناز ایزدیار از جمله بازیگرانی است که به معنای واقعی کلمه پله به پله و با صرف زمانی طولانی برای اثبات خود پیشرفت کرد؛ از بازی‌های کوتاه در فیلم‌ها و سریال‌های تلویزیونی تا تبدیل شدن به یکی از ستارگان مهم سینمای ایران. با این وجود، در کارنامه او نقاط عطفی وجود دارند که اجازه دادند ایزدیار توانایی‌های خود را به تماشاگران و فیلمسازان ثابت کند؛ نقاط عطفی که هر کدام جهشی در حرفه بازیگری او ایجاد کردند.
در سالگرد تولد پریناز ایزدیار نگاهی به 5 نقطه عطف کارنامه او انداخته‌ایم.

سریال «زمانه» (حسن فتحی، 1391)

در زمان پخش «زمانه»، ایزدیار با بازی در سریال‌هایی چون «پنج کیلومتر تا بهشت» (علیرضا افخمی) میان مخاطبان تلویزیون شناخته شده بود، اما بازی در نقش اصلی یک سریال عاشقانه پربیننده که در آن به خوبی از کلیشه‌های ملودرام استفاده شده بود، جایگاه ایزدیار را به‌عنوان یک ستاره تلویزیونی تثبیت کرد.

فیلم «ابد و یک روز» (سعید روستایی، 1394)

بازی در نقش سمیه در «ابد و یک روز» همان فرصتی بود که ایزدیار برای تغییر جایگاهش به آن نیاز داشت. تردیدهای سمیه، فشار روانی‌ای که برای ازدواجی تحمیلی روی دوش او بود، و دوراهی نفس‌گیر میان خواسته‌های شخصی‌اش و نفع خانواده، همگی عناصری بودند که به‌واسطه بازی حساب‌شده ایزدیار به همدلی بسیاری از ایرانیان با این شخصیت کمک کردند. از همان روزی که «ابد و یک روز» برای اولین بار نمایش داده شد، واضح بود که ایزدیار را از این به بعد باید یکی از ستارگان مهم سینمای ایران دانست.

سریال «شهرزاد» (حسن فتحی، 1394-1397)

در بحبوحه موفقیت «ابد و یک روز»، ایزدیار نقش مکمل و پیچیده‌ای را در «شهرزاد» بر عهده گرفت و جنبه دیگری از توانایی‌هایش را بروز داد. شیرین فردی با دنیایی کوچک است که بسیاری از مسائل زندگی را غلط یاد گرفته و همین باعث می‌شود رفتارهایی آزاردهنده از خود بروز دهد. با این وجود ایزدیار سعی کرد این نقش را جوری بازی کند که پیچیدگی‌های درونی‌اش و گرفتار شدنش میان دو دنیای متعارض به چشم بیاید.

فیلم «ویلایی‌ها» (منیر قیدی، 1395)

از «ابد و یک روز» به این طرف، بخش مهمی از نقش‌آفرینی‌های ایزدیار در قالب زنانی تحت فشار و عاطفی بوده که با بارش انواع مصائب روبه‌رو می‌شوند. در «ویلایی‌ها» هم این مشکلات وجود دارند اما شخصیت خانم خیری مقتدر و مدیر است و قرار نیست به این سادگی‌ها دچار فروپاشی شود - هر چند در لحظاتی رگه‌های آشکاری از همدلی عاطفی را هم بروز می‌دهد. ایزدیار سردتر از همیشه به نظر می‌رسد اما تعادل قابل توجهی را در بازی‌اش حفظ می‌کند.

فیلم «متری شیش و نیم» (سعید روستایی، 1397)

در یکی از کوتاه‌ترین نقش‌آفرینی‌هایش پس از رسیدن به اوج شهرت، ایزدیار یک بار دیگر یادآوری می‌کند که طول نقش معیار مناسبی برای قضاوت در مورد آن نیست. در همین حضور کوتاه، ایزدیار لحظات ماندگاری را رقم می‌زند و رگه‌ای از یک شخصیت منحصربه‌فرد به نقشی می‌بخشد که در نگاه اول چیزی فراتر از یک تیپ نیست.