برداشتی متبحرانه با نتیجه گیری "شخصی"

فیلم، روایت سقوط ایمان و بندگی انسان باتقواست که برطبق تفاسیر و حقیقت کشف شده ی فیلمساز از تعالیم و ارزش های مسیحیت ساخته شده است. در حقیقت بونوئل معارضه خود با باورهای دینی را  نه البته به صورت فرم بلکه با رویکردی انتقادی در بُعد نظری (استفاده صحیح از جلوه های سوررئال به عنوان ابزار) نشان می دهد و معمولا در انتها به نتیجه شخصی اش از این ارزش ها و تاثراتی که بر زندگی بشر و مردم عادی می گذارد، می رسد.

فیلم به دو بخش تقسیم می شود: بخش اول،همچون آثار دیگر بونوئل به سرازیری انواع و اقسام احادیث، اعمال صوفی گرایانه یا باورهای گلچین شده ی مغرضانه اختصاص دارد که در ذهن مخاطب زمینه سازی خوبی  برای ساخت یک شخصیت متعبد و سالک ایجاد می کند.

نگاه از بالا به پایین شمعون به مردم و کاهنان معبد و تنویر جایگاه رفیعش نزد مخاطب ، با میزانسن ستون بلند و طراحی دکوپاژهای عالی و گاه دوّار دوربین مشخص می شود که نهایتا به "توهم تقوا و اخلاص" برای شمعون منتج می شود و بستر بونوئل برای شروع مضمون مغرضانه اش آغاز می شود.

بخش دوم فیلم دقیقا بعد از پایان این صحبت شمعون است که در رویا به مادرش می گوید : "من به آزادی و بندگی ام نزد خداوند افتخار می کنم". که با ورود شیطان در لباس معصومانه یک دخترک آغاز می شود. در حقیقت بهترین کارکرد برای مضمون سقوط برای یک فیلم ۴۵ دقیقه ای که به درک کودکان هم برسد، به نمادهای سوررئالی گوناگون، متناسب با مقام معنوی سالک است. هدف اولیه کارگردان، ارتقای رتبه روحانی و قدسی شمعون است که در اثر پیروزی های پیاپی اش در برابر ابلیس به دست می آید و حال بونوئل ضربه آخر را درحالی که انتظار نمیرود، به پیش فرض ها و سازه ی ذهنی مخاطب    می زند و درنظرش می خواهد مخاطب را "آگاه"کند که در اینکار بسیار موفق است و آن زمانی ست که شیطان و شمعون باهم سوار هواپیما می شوند...