سنجاق قفلی

ماحی ، اولین ساخته داود خیام توانسته بدون پرت شدن از موضوع اصلی به سیاست نیز بپردازد. با شیوه درست قصه گویی و موازی پیش بردن روایت ، توانسته بدون از دست دادن انسجام ، هم زندگی ماحی را روایت کند (بدون اغراق و قضاوت بی جا) و در کنارش شوهرش را به ما بشناساند و به فیلم رگه های سیاسی ببخشد. فیلم به درستی خط روایی را حفظ می کند ، از نقطه ای شروع می کند و به نقطه ای دیگر می رود. و قصه را به نحوی جلو می برد که ذهن مخاطب به چیزهای کم اهمیت نپردازد. اما نکاتی منفی هم در پس این فیلم وجود دارد. کارگردان بعضی قسمت ها بیش از حد به جزئیات می پردازد. پلان هایی زائد که فقط برای ایجاد تنش بوجود آمده اند و در نهایت نیز به نتیجه خاصی نمی رسند و به راحتی با یک اتفاق کوچک کنار گذاشته می شوند. این جزئیات زائد شاید جذابیت ایجاد کند اما در پیشبرد درام کمکی نمی کند. در کنار اینها شخصیت هایی داریم که پر از پارادوکس هستند. انگار در نریشن هایشان بهترین انسان های روی کره خاکی هستند. اما در روایت و داستان به کثیف ترین انسان های روی زمین تبدیل می شوند. قطعا کارگردان از اجرا به این نحو هدفی را دنبال می کند. اما این پارادوکس به باور پذیری روایت تا حدی آسیب رسانده است. داود خیام جزء معدود کاگردانان جوانیست که به ورطه کپی نزدیک نشده است. تا دیدگاه خودش از جهان را به نمایش بگذارد. میزانسن ها و دکوپاژ های روان نکته مثبت اولین کار داود خیام است. در کنار این ها تدوین بهرام دهقانی و فیلم برداری مسعود سلامی برای به نتیجه رسیدن کارگردان ، بی ثمر نبوده است. ماحی ایده ای به ظاهر تکراری و کلیشه ای دارد ، اما در بطن قصه می فهمیم که خلاقیت های ویژه ای در آن نهفته است. قصه کشش بالایی دارد. و می تواند خیلی بیشتر از این ادامه پیدا کند. اما این باعث می شود تا روند فیلم یکنواخت و بی روح شود. و همانطور هم که دیدیم فیلم از اواسط هیجان خود را از دست داد و با یک ریتم ساده پیش رفت تا مخاطب از فیلم خسته شود. اما این کشش قصه بود که مخاطب را با فیلم همراه می کرد. اما این کشش از طرفی آسیبی هم رسانده. بدلیل باز بودن موضوع و موازی دنبال کردن دو روایتِ به هم مرتبط ، فیلم دچار شتابزدگی شده بود. عجله ای که می تواند به قصه آسیب بزند. چون اگر یکی را سریع نگوییم و رد نشویم ، از طرفی چیزی دیگر را از دست می دهیم. بهتر بود داود خیام با حذف حزئیات زائد برای خود زمان می خرید و فیلم را دچار شتابزدگی نمی کرد. بازیگران هم ابعاد شخصیت خود را درک کرده و از تکرار خود جلو گیری کردند. مخصوصا آنا نعمتی و مهران احمدی که این فیلم ، برای آنها قدمی رو به جلو محسوب می شود. و انتخاب آنها برای این نقش ها بهترین کار بود.

ماحی فیلمی است که می تواند جذاب باشد و می تواند برای عده ای خسته کننده باشد. زیرا سبکی که در روایت پیش گرفته شده است ، انتخاب آن بسته به سلیقه مخاطب است.