سخت ترین تصمیم ممکن برای داستان ابرقهرمانان سری های دنباله دار جمع بندی داستان آن ها است و این موضوع زمانی سخت تر می شود که بخواهیم کاراکتری را جمع بندی کنیم که از نخستین قسمت یک نفر مسئولیت آن را به عهده داشته است اما زمانی که هیو جکمن مصمم می شود تا از ادامه نقش آفرینی برای کاراکتر لوگان کناره گیری کند چاره ای نیست باید به بهترین شکل داستان را جمع بندی کرد.

ترکیبی که جیمز منگولد کارگردان سرشناس سینما برای آغاز داستان انتخاب کرده است بی نهایت دردآور است به طوری که بیننده متوجه می شود قرار نیست پایان فیلم لبخند زنان سینما را ترک کند، لوگان خسته و درمانده و اغلب مست، تنها بازمانده از نسل جهش یافته ها در حال رانندگی با یک لیموزین شیک برای جمع آوری پول رفتن به نقطه ای دور افتاده به همراه چارلز پیر است که بر اثر کهولت سن و بیماری، موهبت الهی اش به یک سلاح کشتار تبدیل شده است. کسانی که روزگاری یک مدرسه داشتند و نام آشنا بودند حالا برای یک سفر هم پول کافی ندارند و لوگان بیش از هر زمان دیگری آرزوی مرگ می کند و تنها پروژه ناتمامش انتقال چارلز به محلی آرام و خالی از سکنه است.

این دو نفر در کنار یک خون آشام تیمی را تشکیل داده اند که تا زمان فراهم شدن پول کافی قرار است کنار هم بمانند. اما ناگهان کسی می آید و با پیشنهاد پولی مناسب لوگان را برای کاری خطرناک انتخاب می کند. ماموریت انتقال یک کودک جهش یافته به مکانی مشخص است و داستان آغاز می شود. کودکی که تکامل یافته آزمایش های انجام شده بر روی لوگان است، همواره در تمامی سری های ایکس من، لوگان با گرگ مقایسه می شد اما همان طور که چارلز می گوید لورا مثابه یک ماده شیر است پس می توان گفت گرگی است که یک ماده شیر زائیده است و با نسل جدیدی از جهش یافته ها رو به رو هستیم. بر خلاف جهش یافته های قبلی این نسل جدید جهش یافته ها خانواده ای ندارند. داستان کاملا مشخص است و از همان ابتدا خیلی زود شخصیت های مثبت و منفی مشخص می شوند هدف نیز مشخص است دعوا بر سر یافتن یک دختر بچه و سایر جهش یافته هایی است که متواری شده اند. اما در جبهه دیگر داستان ماجرا چیز دیگری است، داستان بر سر بقای جهش یافته ها است.

آن ها تصمیم دارند به سرزمینی بروند که ولوورین معتقد است تنها خیال است و تنها در کتاب های کامیک وجود دارد اما مشکل آنجاست که این بچه ها آن سرزمین را باور دارند و حتی در انتهای فیلم باز هم به همان جا راهی می شوند.

در نگاه کوتاه به حرکت دوربین می توان گفت گروه هایی که منگولد با آن ها کار می کند فوق العاده هستند و تصویر برداری یکی از آن مسائلی است که موید این ادعا است. دوربین در جاهایی که نیاز به حرکت است به اندازه کافی حرکت دارد و در جاهایی که باید بی حرکت بماند نیز به خوبی موقعیت را تشخیص داده است. گروه جلوه های ویژه میدانی و بصری در این سری بیشتر و بهتر از سایر سری ایکس من، آثار خون و زخم را به تصویر کشیده است که البته بخشی از آن به جهت سپری شدن زمانی حدود 18سال طبیعی است و بخشی دیگر نیز به جهت تفاوت کارگردان ها است. موسیقی فوق العاده فیلم بسیار مجذوب کننده است به خصوص نبرد درون جنگل یکی از زیباترین تراک های این اثر سینمایی تلقی می شود. گروه گریم نیز یکی از گروه های کاری است که پروژه را به شدت تحت الشعاع قرار می دهد و این گروه نیز با خلق آثار زخم بر روی بدن لوگان و پیر کردن شخصیت ها به خوبی از عهده کار بر آمده است.

این فیلم شاید یک اکشن کامیک بوک تلقی شود اما برای یک نسل به مدت دو دهه بیشترین خاطرات سینمایی را رقم زده است. شخصیت لوگان که از همان ایکس من 1 به شدت مورد توجه بود تا حدی پیش رفت که پروژه مستقل آن کلید خورد و خود شخصیت لوگان به تنهایی 3 داستان مجزا داشت.

گویا قابلیت ولوورین مانند ققنوس است و همان طور که یک ققنوس از خاکسترهایش ققنوس جدید پدید می آید. لحظاتی که لورا و لوگان در کنار یکدیگر حضور داشتند باعث شد تا آن خوی و خصلت لوگان که همواره در سری ایکس من با آن آشنا بودیم به لورا منتقل شود.

لوگان پیر که منتظر رسیدن الهه مرگ بود و در زندگی بی هدف خود ناامیدانه در حال تقلا بود، سرانجام جان خود را در مهم ترین هدف زندگی اش که نجات و مراقبت از سایر جهش یافته ها بود فدا کرد....

حال که پرونده لوگان بسته شده، بهتر است بسته شده باقی بماند چون عاشقان سینما نمی توانند کس دیگری را جز هیو جکمن به عنوان لوگان بپذیرند و شاید تنها راه باقی مانده ادامه داستان از زمان لورا باشد البته زمانه آن ها یک تفاوت بزرگ دارد و آن نبودن چارلز است. 

با افتخار این داستان چیزی ورای یک داستان کامیک بوک که یک اکشن درام در نوع خود منحصر به فرد است. بایستی پس از این همه سال به هیو جکمن آفرین گفت که پروژه ای را که شروع کرده است با قدرت به پایان رسانده است.