بهترین صحنه ترسناک در The Conjuring: Last Rites از نگاه کارگردان

مایکل چاوز که پیش‌تر نیز کارگردانی «راهبه ۲» (The Nun 2) و دو قسمت اخیر از مجموعه «احضار» (The Conjuring)را برعهده داشته، در گفت‌وگو با اسلش فیلم گفت که صحنه مورد علاقه‌اش، بخشی است که جودی وارن (دختر اد و لورین وارن) برای مراسم ازدواجش لباسی را امتحان می‌کند و در اتاقی پر از آینه‌های بزرگ، با تصویری شیطانی از خودش روبه‌رو می‌شود.
او توضیح داد:

«من عاشق سکانس اتاق آینه و لباس عروس هستم. بدون تردید بهترین صحنه فیلم است. اجرای آن بی‌نقص بود و از نظر بصری فوق‌العاده به نظر می‌رسد.»

این صحنه، به گفته چاوز، نه‌تنها یک لحظه ترسناک کلاسیک است، بلکه بازتابی از مضمون اصلی فیلم نیز محسوب می‌شود؛ نبرد جودی با نیروهای تاریکی که از گذشته خانواده‌اش ریشه می‌گیرند.

ارجاعی سینمایی به میراث «اتاق آینه‌ها»

استفاده از فضاهای پرآینه در سینما پیشینه‌ای طولانی دارد؛ از (The Lady from Shanghai) اورسن ولز (۱۹۴۷) تا نبرد نهایی در(Enter the Dragon).
چاوز می‌گوید برای خلق این سکانس از آن آثار الهام گرفته، اما صحنه مذکور صرفاً ادای دین به تاریخ سینما نیست، بلکه بخشی اساسی از روایت فیلم است، جایی که روح شرور درون «آینه احضار» تهدیدی مستقیم برای خانواده وارن به شمار می‌رود.

در نسخه اکران‌شده در سالن‌های IMAX، این صحنه با نسبت تصویر گسترده‌تر نمایش داده می‌شود تا تماشاگر از همان ابتدا بداند که با لحظه‌ای ویژه روبه‌رو است.

صحنه‌های ترسناک دیگر از نگاه چاوز

چاوز همچنین از چند صحنه دیگر یاد کرد که واکنش‌های شدید تماشاگران را برانگیخته‌اند، از جمله صحنه حمله (روح اغواگر) به شخصیت جک اسمورل:

«در آن صحنه، وقتی دوربین نشان می‌دهد که موجود در انتهای تخت ایستاده، همیشه سالن منفجر می‌شود. ساده است، اما تأثیرگذار.»

با این حال، او تأکید می‌کند که هیچ‌کدام از این لحظات، به اندازه‌ی سکانس اتاق آینه تأثیرگذار نیستند:

«با وجود تمام صحنه‌های قوی دیگر، باز هم به صحنه لباس عروس برمی‌گردم. ساختنش لذت‌بخش بود و از نظر بصری، خیره‌کننده است.»

پایانی قدرتمند برای دنیای «احضار»

«احضار: آخرین مراسم» که احتمالاً آخرین حضور اد و لورین وارن (با بازی پاتریک ویلسون و ورا فارمیگا) در این فرنچایز محسوب می‌شود، توانست هم در گیشه بدرخشد و هم از نظر هنری تحسین شود.

منتقدان می‌گویند اگر قرار باشد این فیلم نقطه‌ی پایان دنیای «احضار» باشد، پایان آن «در اوج وحشت و موفقیت» رقم خورده است.