نقد و بررسی فیلم چشم بادومی به کارگردانی ابراهیم امینی

فیلم چشم بادومی به کارگردانی ابراهیم امینی درباره دختر نوجوانی است که علاقه دیوانه‌واری به یکی از خواننده‌های کره‌ای دارد. وضعیتی که منجر می‌شود دختر هویت خودش را زیر سوال ببرد.

داستان فیلم چشم بادومی

مائده، دختر نوجوان از روزی که ستاره محبوبش در اینستاگرام برایش پیغامی می‌گذارد و می‌گوید دوست دارد او را در کنسرت بعدی‌اش ببیند، تمام فکر و ذکرش این می‌شود که به سئول برود. طبعا خانواده و به خصوص مادر تلاش می‌کند که در برابر این سرکشی‌ها بایستد. در نهایت مائده هویت خود را فراموش کرده و اصرار دارد که همان خواننده کره‌ای است. از بردن مائده به روستای پدری تا طرح سفر به سئول ریختن، از جمله تلاش‌های مادر است تا دخترش را از این وضعیت نجات دهد.

کارگردانی، تلاشی برای بازنمایی آنچه در ذهن می‌گذرد

فیلم‌نامه، کارگردانی و در نهایت تدوین همه در تلاش‌اند تا بازنمایی‌ای از ذهن دختر نوجوان ارائه دهند. استفاده از روایت غیر خطی یکی از تمهیدهای اصلی این فیلم است. نزدیک شدن به ذهن نوجوانی که دچار اختلال در هویت شده است و به تصویر کشیدن این ذهن یکی از دغدغه‌های اصلی این فیلم است. استفاده از تصاویر آرشیوی کنسرت‌های خواننده کره‌ای نیز در راستای تشدید اوهامی است که نه تنها در ذهن مائده که در ذهن تمام کسانی که شبیه این دخترند می‌گذرد. البته قاب‌های بسیاری نیز به ابراز آشفتگی مادر اختصاص داده می‌شود که در وضعیت بحرانی پیچیده‌ای قرار دارد. 

فیلم‌نامه‌ای غیرقابل پیش‌بینی

اما نکته اصلی فیلم‌نامه این است که در آن تلاش شده در آن پیوندی میان وضعیت مائده و زندگی پدربزرگ برقرار شود. پدربزرگی که سعی دارد گذشته‌اش را از خاطر نبرد و از نابود شدن آن جلوگیری کند. به همین جهت نریشن‌های فیلم از زبان پدربزرگ است و به موازات ذهن مائده پیوسته تعقیب می‌شود. در نقطه‌ای پدربزرگ و مائده به یکدیگر می‌رسند.
همین امر موجب می‌شود فیلم در یک سوم پایانی وارد مرحله‌ای جدید شود که مخاطب انتظار آن را ندارد. در کلیت، فیلم بین فضایی وهم آلود، مضحک و سرخوش پیوسته در نوسان است. نکته قابل توجه این است که بخش دوم به مراتب بهتر از نیمه ابتدایی فیلم است. 

درباره بازیگران

تقریبا تمام بازیگران توانسته‌اند اجرایی ملموس ارائه دهند و به درستی فضای کلی فیلم را درک کنند. هر چند که برخی جزئیات مثل لهجه گاه و بی‌گاه ساره بیات قابل فهم نیست. با این حال اجرای بازیگران قابل قبول است و ستایش دهقان در نقش مائده اجرایی باورپذیر دارد. مهدی هاشمی نیز توانسته تغییر مود کاراکتر خود را به خوبی به تصویر بکشد.