مرگ شمایل یک فرشته / آلن دلون هنرپیشه نامدار فرانسوی درگذشت

نگار رعنایی- سلام سینما: آلن دلون پس از سال‌ها فعالیت، میراث غنی در سینمای کلاسیک از خود به جا گذاشته است. سبک بازیگری خشم‌آلود او با نگاهی معصوم و فرشته‌وار، خصیصه اکثر کارهای اوست.

آبرو و شهرت این هنرپیشه فرانسوی گاهی با زندگی شخصی پرآشوبش تیره‌وتار می‌شد. اما با وجود این‌ هیچ‌گاه از محبوبیتش در میان هواداران کاسته نشد.

آلن فابین موریس مارسل دلون، بازیگر فرانسوی در 8 نوامبر 1935 در دهکده‌ای به نام (سو) در حوالی پاریس چشم به جهان گشود.

آلن دلون برای بازی در فیلم‌های «L’Eclipse» (خسوف) ساخته 1962، «Le Samourai» (سامورایی) محصول 1967 و «The Sicilian Clan» (دسته سیسیلی‌ها) 1969 به شهرت جهانی رسید.

در طول دهه 60 و 70 میلادی نماد جذابیت سینمای فرانسه بود. کاریزما و چهره زیبای وی در داستان‌های عاشقانه از او قهرمان خوشتیپ و دلربایی می‌ساخت.

آلن دلون از کودکی عاشق سینما بود، اما به دلیل مشقت‌هایی که در زندگی متحمل شد، تحصیل را رها کرد و در 17 سالگی به ارتش پیوست. این بازیگر از دوران خدمت و روابط دوستانه‌ خود در این زمان به نیکی یاد می‌کرد.

آغاز پیوند این هنرمند با سینما، پس از حضورش در ارتش و با کار در کافه‌های پاریس به‌عنوان پیشخدمت رقم خورد. بسیاری از بازیگران به چنین مکان‌هایی رفت‌وآمد داشتند. یکی از آن‌ها ژان کلود بریانی بود. آشنایی این دو بازیگر به رفاقتی چند ساله تبدیل شد. این دو دوست در سال 1957 تصمیم گرفتند با یکدیگر به جشنواره کن بروند. این تصمیم زندگی آلن دلون را برای همیشه تغییر داد.

وی بدون داشتن هیچ‌گونه تجربه بازیگری با یک‌دست کت‌وشلوار کرایه‌ای به جشنواره رفته بود، اما پس از آن شب به یک ابرستاره تبدیل شد. آلن دلون با چهره فوق‌العاده جذاب، کارگردانان بسیاری را به سمت خود کشاند.

نخستین حضور این بازیگر در سینما با فیلم «Quand la Femme s’en Mele» (وقتی زنی دخالت می‌کند) ساخته ایو آلگره و در سال 1957 رقم خورد.

آلن دلون پس از بازی در نقش‌های معروف قاتل و گانگستری به پسری بد با سیمایی همچون فرشته تبدیل شد.

سال 1960 لوکینو ویسکونتی، فیلم‌ساز ایتالیایی از این هنرمند جوان برای بازی در فیلم «Rocco and His Brothers» (روکو و برادرانش) دعوت به همکاری کرد. این اثر در جشنواره فیلم ونیز برنده جایزه بزرگ هیئت داوران شد.

دو سال بعد یک کارگردان مطرح ایتالیایی دیگر، یعنی میکل آنجلو آنتونیونی با فیلم (خسوف) سراغ او رفت. این فیلم هم موفق به دریافت جایزه هیئت داوران شد، اما این بار در جشنواره کن.

اما آغاز همکاری با غول موج نوی سینمای فرانسه یعنی ژان پیر ملویل باعث تولید بهترین آثار دوران بازیگری آلن دلون شد. وی در شاهکار نئو نوآر (سامورایی) با چشمان معصوم خود، تضاد آشکار و قدرتمندی به نقش قاتل تنهای داستان می‌بخشد.

ژان پیر ملویل و آلن دلون در دو فیلم دیگر «The Red Circle» (دایره سرخ) و «A Cop» (یک پلیس) به همکاری با یکدیگر ادامه دادند.

تجربه تهیه‌کنندگی و کارگردانی آلن دلون

آلن دلون نشان داد که تنها یک بازیگر خوش‌چهره نیست. وی در طول حرفه خود تهیه‌کنندگی 40 اثر را برعهده داشت.

سال 1981 تصمیم گرفت دستی هم بر کارگردانی بیاورد. فیلم جنایی «For a Cop’s Hide» (برای پنهان کردن یک پلیس) نخستین فیلم او در مقام یک فیلم‌ساز بود. سال 1983 دومین و آخر اثر خود یعنی «Le Battant» (ضارب) را ساخت.

بازنشستگی

آلن دلون در دهه 90 میلادی در فیلم‌های تجاری بسیاری چون «Dancing Machine» (ماشین رقص) و «The Return of Casanova» (بازگشت کازانووا) به بازیگری پرداخت. پس از چند شکست پی‌درپی در گیشه، در نهایت سال 1997 از بازیگری خداحافظی کرد. هرچند گهگاهی در نقش‌های کوتاه ظاهر می‌شد.

جالب است بدانید بهترین و پرافتخارترین جوایز هنری و سیاسی آلن دولن در این دوران به دست آمد.

سال 1991 نشان شوالیه لژیون دونور توسط فرانسوا میتراند رئیس جمهور وقت فرانسه به وی اهدا شد. 14 سال بعد، ژاک شیراک رئیس جمهور بعدی، به دلیل تاثیر آلن دلون در سینمای جهان، لقب وی را از شوالیه به فرمانده ارتقا داد.

تنها دولت فرانسه نبود که از وی تقدیر کرد. سال 1995 جشنواره فیلم برلین، برای یک عمر فعالیت هنری خرس طلایی افتخاری را به این هنرمند پرآوازه تقدیم کرد.

در سال 2019 نیز در جشنواره فیلم کن با جایزه نخل طلایی از وی تقدیر شد. تصمیم این جشنواره برای اعطای چنین جایزه‌ای به آلن دلون خشم گروهی از سازمان‌های فمنیستی را برانگیخت. آلن دلون برای نظرات نژادپرستانه، زن‌ستیزانه و همچنین تنفر شدید از همجنسگرایان بسیار مورد انتقاد قرار گرفته بود.

زندگی شخصی آلن دلون

زندگی شخصی آلن دلون برخلاف حرفه‌اش چنان تعریفی نداشت. نخستین نامزد او رومی اشنایدر، بازیگر آلمانی بود که پیش از آن که ازدواج کنند، از هم جدا شدند.

در سال 1964 با ناتالی کانوواس ازدواج کرد. حاصل این پیوند زناشویی پسری به نام آنتونی است. آنتونی همانند پدرش بازیگر سینماست. این ازدواج نیز به سرانجام نرسید و این دو در سال 1969 طلاق گرفتند.

آلن دلون سال 1968 به اتهام قتل محافظ شخصی خود، استفن مارکوویچ بازداشت شد. جسد وی در گاراژ خانه این بازیگر پیدا شده بود. در نهایت آلن دلون تبرئه شد.

آلن دلون در سال 1987، در 52 سالگی با مدل هلندی به نام رزالی فان بیرمن ازدواج کرد و از او دختری به نام آنوشکا و پسری به نام آلن فابیانی دارد. این ازدواج نیز در سال 2002 از هم پاشید.

آلن دلون با وجود داشتن شخصیتی بحث‌برانگیز، در میان جامعه هنری به‌عنوان یک الگو شناخته می‌شود. در فرهنگ عامه کشور فرانسه با بازی زیبای مسحورکننده و مرموز خود، بسیار مطرح است.

به نظر می‌آید آلن دلون از تصویر عمومی خود در مقام یک آیکون کاملاً آگاهی داشت. با وجود این که اغلب خود را با ضمیر سوم‌شخص خطاب می‌کرد، هنگام دریافت جایزه افتخاری نخل طلا سخنرانی خود را با چشمانی گریان به‌صورت اول‌شخص خطاب کرد: "هنگامی که حرفه خود را شروع کردم، می‌دانستم دشوارترین مسئله دوام‌آوردن است و من برای 62 سال دوام آوردم. اکنون می‌دانم دشوارترین چیز رها کردن و رفتن است، زیرا می‌دانم در نهایت باید همه چیز را رها کنم و بروم."

آلن دلون در 18 اوت 2024 پس از تحمل سال‌ها بیماری در سن 88 سالگی، در کنار خانواده‌اش چشم از جهان فروبست.