آیا Anemone دنیل دی-لوئیس را در کنار کاترین هپبورن در تاریخ اسکار قرار می‌دهد؟
در (Anemone)، دی-لوئیس نقش مردی را بازی می‌کند که از گذشته‌ای خشونت‌آمیز آمده و با زندگی خود و روابط دورافتاده خانوادگی‌اش روبه‌رو می‌شود. اجرای تأثیرگذار او، شامل مونولوگی خیره‌کننده که در یک نمای طولانی ثبت شده، احتمال دریافت هفتمین نامزدی اسکار نقش اول و شاید چهارمین جایزه اسکار را بالا می‌برد.
تاکنون تنها کاترین هپبورن با چهار جایزه اسکار در این بخش تاریخ‌ساز شده است: اولین اسکار در ۱۹۳۳ برای (Morning Glory)، دومین در ۱۹۶۷ برای (Guess Who's Coming to Dinner)، سومین در ۱۹۶۸ برای (The Lion in Winter) و چهارمین در ۱۹۸۱ برای (On Gold Pond).
دی-لوئیس پیش‌تر سه بار برنده اسکار شده است: ۱۹۸۹ برای (My Left Foot)، ۲۰۰۸ برای (There Will be Blood) و ۲۰۱۳ برای (Lincoln). او پس از بازی در فیلم (Phantom Thread) در سال 2018 اعلام بازنشستگی کرد، اما حالا با تشویق پسرش رونان دی-لوئیس، نه تنها دوباره بازی می‌کند، بلکه در کنار او فیلم‌نامه اصلی (Anemone) را نیز نوشته است.
اگر دی-لوئیس برای چهارمین بار در ۱۵ مارس ۲۰۲۶ بر روی صحنه Dolby Theatre حاضر شود، به ندرت اتفاق می‌افتد که یک بازیگر جایزه‌ای را برای فیلمی که پسرش کارگردانی کرده، دریافت کند؛ پیش از این تنها والتر هیوستون در ۱۹۴۸ برای فیلم «گنج‌های سیرامادره» به کارگردانی جان هیوستن چنین موفقیتی داشته است.
علاوه بر نقش دی-لوئیس، احتمال نامزدی برای بهترین بازیگر نقش مکمل نیز برای شان بین در نقش برادر منزوی و سامانتا مورتون در نقش شریک او وجود دارد. همچنین احتمال دارد فیلم‌نامه پدر و پسر دی-لوئیس نیز در فهرست نامزدها قرار گیرد، گرچه فیلم به‌خاطر فضای تاریک و ریتم آرامش ممکن است با مقاومت برخی رأی‌دهندگان مواجه شود.
(Anemone) از ۳ اکتبر توسط Focus Features اکران می‌شود و در رقابت امسال جایزه بهترین بازیگر، این کمپانی با آثار دیگری از جمله جسی پلمونس در (Bugonia) و هیوج جکمن در (Song Sung Blue) نیز حضور دارد.
با توجه به سابقه درخشان دی-لوئیس در اسکار، پیش‌بینی می‌شود جایگاه او در طول فصل جوایز ارتقا یابد و نامش به‌زودی در میان شانس‌های اصلی دیده شود.