واکنش هنرمندان به خداحافظی هنگامه قاضیانی از بازیگری
به گزارش سلام سینما، شب گذشته (۱۹ خردادماه ۱۴۰۲) هنگامه قاضیانی هنرپیشه سینما، نمایش خانگی و تلویزیون با انتشار یادداشتی اعلام کرد دیگر بازیگری را ادامه نخواهد داد. این موضوع واکنش بسیاری از هنرمندان را به دنبال داشت.
یادداشت تلخ هنگامه قاضیانی و خداحافظی اش از حرفه ی بازیگری
در ادامه تعدادی از متن‌هایی که بازیگران و هنرمندان در واکنش به وداع هنگامه قاضیانی با دنیای بازیگری نوشته‌اند را قرار دادیم.
هومن سیدی: مگر میشود از تو گذشت
هومن سیدی: «مگر میشود از تو گذشت و گفت باداباد»
مهراب قاسم خانی: من جواب این خداحافظی را نمی‌دهم
مهراب قاسم خانی: «هنوز کاراکترهایی هستن منتظرن تا تو بهشون جون بدی. نقش هایی که آفرینششون به تو بستگی داره. زنایی که قراره با خلاقیت تو متولد بشن...
من جواب این خداحافظی رو نمیدم.»
هانیه توسلی: درک می‌کنم چه حالی داری
هانیه توسلی: «عزیزم من درک می‌کنم چه حالی داری ولی شب همیشه شب نمی‌مونه و تو همیشه در بازیگری خواهی درخشید.»
بهرنگ علوی: مگر میشود به همین سادگی
بهرنگ علوی: «بانو
هنرمند
هم قبیله
خداحافظی؟؟ کدام خداحافظی؟!
مگر میشود به همین سادگی وداع کرد با دیگران
روزهای زندگی محکوم است همه ما را به آهستگی ببرد به سمت جاده خوشبختی
نگاه کن به آینه‌های روبه‌رو
سرزمین مادری دیگر طاووس بی پر ندارد
نگذار روایت‌های ناتمام ما رمان آیندگان باشد
سلام کن سلامی دوباره به خنکای ختم خاطره
به برادرم خسرو به آقای محمودی و بانو
به تک تک ما که تا همیشه همگناه تو خواهیم بود»
پدرام شریفی: اصلا وقتش نیست
پدرام شریفی: «اصلا وقتش نیست خیلی نقش‌هاست که منتظرتن هنگامه جان»
مازیار لرستانی: تو آفتاب هستی
مازیار لرستانی: «هنگامه عزیزم تو آفتاب هستی مگر می‌توانی نتابی»
مهران غفوریان: چه سخته باور کنیم بانوی توانا و درخشان بازیگری از هنرپیشگیش خداحافظی کرد
مهران غفوریان: «سلام هنگامه عزیز...شما خداحافظی کردی ولی جایی نمیرید همینجا در قلب سینمای ایران تا ابد هستی و باعث افتخار سینما و بازیگری ما هستی، ولی چه سخته باور کنیم بانوی توانا و درخشان بازیگری از هنرپیشگیش خداحافظی کرد، بگو که این موقته و روزی خواهد بود که تو باشی و باش هم بازی شویم.»
رضا گوران: تو هرگز نخواهی رفت رفیق
رضا گوران: «تو هرگز نخواهی رفت رفیق جای تو در قلب کسانی است که شرافت را باور دارند
آن‌ها چگونه آمدنت را ندیده‌اند اما چگونه ماندنت را خواهند دید»
مهناز افشار: برای زنی که رفت که تا همیشه بماند
مهناز افشار: «برای هنگامه
برای زنی که درد را با وقار زندگی کرد
برای زنی که نوری در تاریکی هاست
برای زنی که رفت که تا همیشه بماند»
سمیرا حسن پور: مانا و جاویدان در پرده سینما
سمیرا حسن پور: «مانا و جاویدان در پرده سینما... حکاکی شده در قلب ما به شرافت و انسانیت...»
پرویز پرستویی: شما ماندگارترینی
پرویز پرستویی: «هنگامه عزیز
بانوی هنرمند
هنرمند واقعی
شما نباید بری
شما باید بمانی
هنر این سرزمین به بانویی چون شما نیاز دارد
شما ماندگارترینی»
الهام پاوه نژاد: صبورانه برای رفع خستگیت دعا می‌کنم
الهام پاوه نژاد: «من به خداحافظیت پاسخ نمیدم
من صبورانه برای رفع خستگیت دعا می‌کنم، چون به انرژی هم احتیاج داریم... ما راه را پیدا می‌کنیم... خوش قلب و مهربان‌ترین هنگامه جانم»
حسن مصطفوی: آرامش سینما هستی بودی خواهی بود
حسن مصطفوی: «بانو جان آرامش سینما هستی بودی خواهی بود
یاور جان پشت و پناهت الهی»
توماج دانش بهزادی: بانوی آب و آیینه آتش و خروش خرد و شور
توماج دانش بهزادی: «بانوی آب و آیینه
آتش و خروش
خرد و شور»
پریناز ایزدیار: در قلب ما همیشه ماندگاری
پریناز ایزدیار: «عزیزدل شما در قلب ما همیشه ماندگاری»
عاطفه رضوی: آن وجود لایتناهی عزیز که این ودیعه را به هنرمند عطا کرده بهترین حافظ تو و خلاقیتت، در این روزگار سخت و پیچیده خواهد بود.
عاطفه رضوی: «آنچه پشت سر و آنچه پیش‌روی ماست در مقایسه با آنچه در درون ماست جزئی‌ست و این همان چیزیست که هیچ قدرتی توان مقابله با آن را ندارد.
بقول مشیری:
بازهم بالاتر از عرش خدا
عرصه پرواز مرغ فکر ماست
هنر ودیعه‌ایست که با فرد متولد میشود و تنها زمینه بروز آن "جسارت" است، که اگر نباشد هیچ خلاقیتی به منصه ظهور نمی‌رسد. جسارت نباشد نقاش نقش نمی‌زند، بازیگر به صحنه نمی‌رود، کارگردان افکارش را به تصویر نمی‌کشد، شاعر شعرش را نمی‌گوید. اگر کسی دست به خلق اثر هنری زده و آن را با جامعه به اشتراک گذاشته‌است، پله‌های جسارت را بالا رفته، او، هم خلق کرده، هم خود را در معرض قضاوت قرار داده. همین داوری شدن اسباب دوام هنر است. "جسارت" زندگی را پرفراز و نشیب می‌کند و البته گاهی هم به هنرمند صدماتی می‌زند که لازم و ملزوم بازی زندگیست. باز همین جسارت است که در ایام اندوهِ زندگی یادمان می‌آورد هر "پایانی را آغازیست" و در همین لحظات در می‌یابیم گام بعدی چیست. آنجا که هنرمند دست به التیام می‌زند به فرایندی می‌رسد که کناره‌گیری از شیوه‌ی آشنای زندگی ست. شاید کناره‌گیری نام دیگر عدم وابستگی یا عدم دلبستگی‌ست. در واقع یعنی او از چنبره‌ی جای امن موفقیت‌هایش بیرون می‌زند. می‌دانیم هیچ عمل خلاقی هرگز تمام نمی‌شود، قرار است شکل و عمقی بهتر و والاتر به‌خود بگیرد.
هنگامه جان قاضیانی
همانطور که خون واقعیت مسلم جسم است و خودمان به‌وجود نیاوردیم، خلاقیت هم واقعیت وجود معنوی ماست.
آن وجود لایتناهی عزیز که این ودیعه را به هنرمند عطا کرده بهترین حافظ تو و خلاقیتت، در این روزگار سخت و پیچیده خواهد بود.
و خدا، حافظ تمام نفوس این سرزمین در دوران سخت و پر رنج آگاهی باشد.»
