همه نارنگی خورها

از همه کلیشه های گفته شده، مثل قصه تکراری، و شعار زدگی و نقد سرمایه داری و ادعای انسانیت و ... که بگذریم.

#اسکوئید_گیم فقط یک سریال سرگرم کننده، همه فهم است.

با تاکید از این کلمه «همه فهم» استفاده می‌کنم، چون در روزگاری هستیم که فهم مخاطب از آنچه عرضه می‌شود مهم تر است. و این #سریال_کره_ای  همه این عناصر را دارد. و آنقدر همه فهم است که دقیقا همان چیزی را که می‌گوید نمایش می‌دهد، از روایت و‌داستان بگیرید تا مثلا تحلیل و قضاوت و حتی فلاش بک هایش قبل از نمایش توسط شخصیتها گفته میشوند ،.

 و این یعنی:

مخاطب عزیزم حتی یک لحظه هم به مغز پوچ ات فشار نیاور، ببین و از این همه بازی و خشونت که چاشنی فلسفه انسانی هم اضافه اش شده لذت ببر، بادی به غبغب ات بیانداز و توی همه صفحات مجازی‌ات از لایه های بالاتر من که با صد تا نشانه توی حلقوم ات کرده ام بگو.

همین.

پانوشت: قدرت رسانه در بیشتر کردن حماقت انسانها غیر قابل انکار است، 

حالا عادی کردن فاجعه امیزتر ین صحنه‌های بشری را هم به آن اضافه کنید، شما به راحتی مردن آدمها را میبینید و تخمه میشکنید، خون و اشک توی صحنه ها فوران می‌کند و شما نارنگی پوست می‌کنید و عصر جمعه 

 #squidgame 

میبینید.

این است قدرت رسانه، بیرحم تان میکند و هر آنچه میخواهد درست توی ساعتهای تفریح‌تان از شما می‌سازد. یک لشکر بی‌رحم به وسعت جهان که نیازی به فکر کردن ندارد.