نقد و بررسی فیلم آنتیک به کارگردانی هادی نائیجی

فیلم سینمایی آنتیک به کارگردانی هادی نائیجی ماه‌های ابتدایی بعد انقلاب را بستری برای روایت موقعیت کمدی خود انتخاب کرده است. انتخابی که پیش از این بارها تکرار شده و تقریبا سینمای چند سال اخیر ایران را یک تنه قبضه کرده است.

قصه آنتیک درباره چیست؟

آنتیک روایتگر دو مرد دله‌دزد است که یکی از آنها به واسطه شکل‌گیری انقلاب لابه‌لای زندانیان سیاسی از زندان بیرون می‌آید. در ادامه این دو مرد که از قضا برادران شیری یکدیگر محسوب می‌شوند با ورود به یک عمارت برای دزدی یک کتیبه دچار دردسر شده و پای‌شان به موقعیت‌هایی دیگر باز می‌شود.

ایده‌های تکراری و شکست زوج جمشیدی- بنفشه‌خواه

این بار زوج پژمان جمشیدی و بیژن بنفشه‌خواه ماموریت دارند تا با تکیه بر داستانی در بستر دهه ۶۰ و مولفه‌های خاص آن موقعیت‌هایی طنز خلق کنند. اما آنتیک در خلق چنین موقعیت‌هایی کاملا ناموفق عمل می‌کند. به نظر می‌رسد با آنتیک می‌توان پایان ساخت کمدی با محوریت این دوره تاریخ معاصر ایران را رسما اعلام کرد. آنتیک، کسالت‌بار و تکراری است و ستارگانش نیز از بهترین نسخه خود فاصله چشمگیری دارند. به خصوص که صدای گرفته پژمان جمشیدی در سکانس‌های پایانی به شدت آزاردهنده است.

آنتیک هم چون باقی این دست فیلم‌ها سعی می‌کند با رقص مردان، پخش آهنگ از خواننده‌های ممنوعه‌ای چون عباس قادری، نشان دادن تصویری از خوانندگان زن قبل انقلاب و در بالاترین مرحله به واسطه شوخی با انقلابیون مخاطب را سر ذوق بیاورد.

حضور یک جنازه که در کمدی‌های ایرانی تقریبا به یک ویژگی ثابت تبدیل شده، در آنتیک نیز تکرار می‌شود. جنازه‌ای که به طور تصادفی در مسیر این دو مرد قرار می‌گیرد اما ادامه فیلم کاملا بر این تصادف استوار است. این جنازه می‌بایست دفن شود اما با ایجاد این وقفه تلاش می‌شود تا فیلم‌نامه فرصت بسط داده شدن را پیدا کند.

از طرفی فیلم‌نامه نامنسجم و باری به هر جهت موجب شده است تا اکثر کاراکترها پا در هوا باشند. در واقع فیلم‌نامه بین یک فیلم کمدی و پند و اندرزهای اخلاقی سرگردان است و برخلاف نسخه موفقی چون مارمولک نه قادر است موقعیت‌های طنز قابل توجه خلق کند و نه می‌تواند از نظر احساسی مخاطب رو منقلب کند.

ماموران انقلابی؛ تنها نقطه قابل توجه

در کنار زوج بیژن بنفشه‌خواه و پژمان جمشیدی، زوج امیر نوروزی و فرزین محدث نیز در نقش دو انقلابی با اشتباهات و ادبیات انقلابی‌شان قرار است مخاطب را به خنده بیندازند. اما شوخی کردن با این طیف و حتی بی دست و پا و کم هوش نشان دادن آنها نمی‌تواند آنتیک را نجات دهد. با این حال اجرای امیر نوروزی و فرزین محدث به مراتب بهتر از دو بازیگر اصلی است و این دو زوج جالب‌تری را به تصویر کشیده‌اند.