شکایت اصلی هواداران از سوپرمن جیمز گان بی‌اساس است
فیلم «سوپرمن» به کارگردانی جیمز گان، در مجموع با استقبال گسترده‌ی منتقدان و تماشاگران مواجه شده است. تحسین‌ها به‌ویژه متوجه فضای سرگرم‌کننده، احساسی و بازی‌های تأثیرگذار دیوید کورنسوت، ریچل برازناهان و نیکلاس هولت بوده است.
با این حال، مانند هر بلاک‌باستر پرهزینه‌ای، برخی انتقادات نیز مطرح شده است؛ مهم‌ترین آن‌ها، انتقاد از «رکورد ضعیف نبردهای سوپرمن» در طول فیلم است. برخی از مخاطبان گله دارند که چرا قهرمانی که به‌عنوان قدرتمندترین ابرقهرمان زمین معرفی می‌شود، بارها در نبردها شکست می‌خورد یا آسیب می‌بیند.
بیشتر بخوانید:
دیوید کورنسوت: شخصیت سوپرمن در سینما بیش از حد ساده‌سازی شده است
موفقیت جهانی سوپرمن از نگاه جیمز گان در دورانی با احساسات ضدآمریکایی شگفت‌انگیز است
اما آیا این انتقاد واقعا وارد است؟ به‌نظر می‌رسد این شکایت از درک نادرست شخصیت و فلسفه‌ی پشت روایت گان ناشی می‌شود.
سوپرمن، تانک است نه رزمی‌کار حرفه‌ای
در بسیاری از فیلم‌های ابرقهرمانی امروزی، شخصیت‌ها به سبک «بتمن» یا «ولورین»، مهارت‌های رزمی فوق‌العاده‌ای دارند که ریشه در آموزش‌های نینجایی یا جنگ‌های خیابانی دارند. اما سوپرمن متفاوت است؛ او پسری روستایی از کانزاس است، نه میلیاردر تعلیم‌دیده توسط انجمن سایه‌ها. فنونش محدود به مشت‌زدن، تنه‌زدن و کوبیدن با کل بدنش است.
درواقع، قدرت او در دوام و استقامتش نهفته است، نه در تکنیک‌های رزمی. استراتژی او اغلب این است که ضربات را به‌جای دیگران تحمل کند تا راهی برای نجات پیدا کند. از این منظر، شکست‌های او نشانه‌ی ضعف نیستند بلکه نمادی از فداکاری‌اند.
با سوپرمنی تازه‌کار طرف هستیم
نکته‌ی مهم دیگر این است که داستان فیلم تنها سه سال پس از معرفی سوپرمن به جهان روایت می‌شود. مانند بسیاری از ابرقهرمانان، او هنوز در حال شناخت توانایی‌های واقعی‌اش است. همان‌طور که هواداران «دراگون‌بال» می‌دانند، رسیدن به اوج قدرت نیاز به تمرین، تجربه و زمان دارد.
سوپرمن نه‌تنها هنوز درک دقیقی از قدرت‌هایش ندارد، بلکه به‌دلیل اولویت‌دادن به حفظ جان انسان‌ها، عمداً ضرباتش را کنترل می‌کند. او هنوز پتانسیل کامل خود را نمی‌شناسد، و این بخشی از مسیر رشدی است که در دنباله‌های احتمالی فیلم قابل‌مشاهده خواهد بود.
منبع: slashfilm