«بتمن آزاد»: دنباله ای که می‌توانست دنیای بتمن را تغییر دهد
پس از انتشار فیلم «بتمن برای همیشه» به کارگردانی جوئل شوماخر در سال ۱۹۹۵ که به سرعت به یکی از پرفروش‌ترین فیلم‌های آن سال تبدیل شد و بیش از ۳۳۶ میلیون دلار در سراسر جهان فروخت، سوالی مطرح می‌شود: آیا نسخه شوماخر از بتمن واقعاً فیلم خوبی بود؟ پاسخ کمی پیچیده است. «بتمن فوراور» در زمان خود مورد استقبال عمومی قرار گرفت اگرچه نقدهای متفاوتی از منتقدان دریافت کرد. بخش‌هایی از فیلم قابل توجه است، مانند استفاده پیشگامانه از CGI که در آن اولین دابل دیجیتال تاریخ فیلم‌سازی به کار رفت. اما در کنار این، فیلم بیشتر به یک نمایش پرزرق و برق و کم‌عمق شبیه است.
با گذشت زمان، موفقیت این فیلم کمی عجیب به نظر می‌رسد چون نقایص آن با هر سال بیشتر به چشم می‌آید. شوخی‌ها و فضای سبک فیلم کمک کردند تا مخاطبان گسترده‌ای به خصوص کودکان جذب شوند، ولی این موضوع تغییری در واقعیت ندارد که «بتمن برای همیشه» فیلمی نه چندان عمیق و تا حدی سبک‌سرانه است.
بیشتر بخوانید:
معرفی ۵ شخصیت شرور در سریال کارتونی بتمن
۱۰ فیلم برتر انیمیشنی بتمن که باید تماشا کنید
با این حال، استودیو وارنر بلافاصله پس از موفقیت فیلم تصمیم گرفت دنباله‌ای برای آن بسازد. این پروژه که «بتمن و رابین» نام گرفت، در سال ۱۹۹۷ اکران شد اما با انتقادات گسترده مواجه گردید و هرچند فروش قابل قبولی داشت، اما باعث شد پروژه دنباله سوم به کلی لغو شود. این دنباله لغو شده که «بتمن آزاد» نام داشت، داستان متفاوت و تاریک‌تری داشت که قرار بود جنبه‌های روانشناسی شخصیت بتمن را بیشتر برجسته کند.
پس از لغو «بتمن و رابین»، جوئل شوماخر نویسنده‌ای به نام مارک پروتوسویچ را برای نوشتن فیلمنامه دنباله استخدام کرد. در آن زمان یک تاریخ اکران تقریبی برای سال ۱۹۹۹ اعلام شده بود. قرار بود فیلم فضایی مشابه دو فیلم قبلی داشته باشد و جمعی از شروران کلاسیک بتمن در آن حضور داشته باشند، اما جزئیات بیشتر درباره فیلمنامه نشان می‌دهد «بتمن آزاد» فضایی بسیار تاریک‌تر و روانشناسانه‌تر داشت و به سبک آثار تیم برتون در دهه ۹۰ نزدیک‌تر بود.
فیلم قرار بود به بتمنی بپردازد که تحت فشار روانی شدید از طرف دشمنانی مثل اسکرکرو قرار دارد و باید با گذشته دردناک خود کنار بیاید. این ایده شباهت زیادی به داستان بازی ویدیویی موفق «Batman: Arkham Asylum» دارد که در سال ۲۰۰۹ منتشر شد. در هر دو داستان، بتمن به خاطر استفاده از سموم ترس توسط اسکرکرو دچار توهم شده و دشمنانش از جمله جوکر، ریدلر و هارلی کوئین متحد می‌شوند تا او را به آسایشگاه آرکام بیاندازند.
همچنین قرار بود رابین در لحظات پایانی داستان به کمک بتمن بیاید، هرچند در فیلم‌های قبلی بین آن‌ها اختلاف افتاده بود. اگرچه سبک کلی فیلم‌های جوئل شوماخر در زمینه بتمن بیشتر به صورت پرزرق و برق و گاهی بی‌محتوا شناخته می‌شود، اما به نظر می‌رسد «بتمن آزاد» می‌توانست ترکیبی از استعدادهای کارگردانی او در سبک‌های غیرمتعارف و داستان‌پردازی عمیق‌تر باشد.
با این حال، این فیلم هیچ‌گاه ساخته نشد و این موضوع جای تأسف دارد. اگر می‌خواهید بخش‌هایی از داستان مشابه این فیلم لغو شده را تجربه کنید، بازی‌های «Batman: Arkham Asylum» و «Batman: Arkham Knight» انتخاب‌های مناسبی هستند که می‌توانند خلا «بتمن آزاد» را تا حدی پر کنند.
مبنع: slashfilm