سریال اندور؛ جنگ ستارگان بدون کلیشه‌های همیشگی
سریال «اندور» که بسیاری آن را بهترین اثر «جنگ ستارگان» از زمان «امپراتوری ضربه می‌زند» می‌دانند، توانسته با ارائه روایتی سیاسی، جسورانه و واقع‌گرایانه، نگاه متفاوتی به کهکشان دوردست بیندازد. بخشی از قدرت این سریال در همین فاصله گرفتن از کلیشه‌های همیشگی دنیای «Star Wars» نهفته است؛ از جمله عدم نمایش چهره‌های بزرگ و تکراری چون دارث ویدر و امپراتور پالپاتین.
تونی گیلروی، سازنده و شورانر سریال، در گفت‌وگو با مجله Rolling Stone تأکید کرده که این تصمیم کاملاً آگاهانه بوده است. او گفت:«نوشتن برای دارث ویدر واقعاً محدودکننده است. قبلاً این کار را کرده‌ام. او چیز زیادی برای گفتن ندارد.»
در مورد پالپاتین نیز گفت:«او تکه‌گوشت خیلی بزرگی بود. معرفی‌اش برای من خیلی سنگین بود. به آن فکر کردم، اما در نهایت کنار گذاشتم.»
حضور بدون حضور شخصیت‌های بزرگ
اگرچه هیچ‌یک از این دو شخصیت در سریال ظاهر نمی‌شوند، اما حضور و تأثیر آن‌ها به‌وضوح در فضای سیاسی و امنیتی که سریال به تصویر می‌کشد، احساس می‌شود. در فصل اول، جلسات دایره امنیتی امپراتوری (ISB) بارها به اشاره به پالپاتین می‌پردازد، اما نه با لحن ترسناک و اسطوره‌ای که طرفداران از او انتظار دارند؛ بلکه بیشتر مانند یک سیاستمدار معمولی با قدرت زیاد. در واقع، بسیاری از مقامات امپراتوری حتی از هویت واقعی او بی‌اطلاع‌اند.
گیلروی می‌گوید:«یکی از چیزهای جالبی که در ابتدای ساخت سریال به آن پی بردم، این بود که در این کهکشان میلیاردها موجود وجود دارند و اکثراً هیچ چیز درباره جدای‌ها یا سیت‌ها نمی‌دانند. این‌ها مفاهیم مخفی و ناشناخته هستند، نه بخشی از فرهنگ عمومی.»
اندور: واقع‌گرایانه‌ترین روایت از امپراتوری
همچون فیلم «روگ وان»، سریال «اندور» تلاش می‌کند مفاهیم اسطوره‌ای مانند نیرو (Force)، جدای‌ها و حتی سیت‌ها را به زمین بیاورد و آن‌ها را ملموس‌تر کند. پالپاتین در اینجا دیگر یک جادوگر شرور کارتونی نیست، بلکه دیکتاتوری انسانی است که شرارت‌های انسانی مرتکب می‌شود؛ و این‌که تصویرش را نمی‌بینیم، تأثیرگذاری‌اش را کمتر نمی‌کند.
منبع: slashfilm