بازگشت جنجالی سابرینا کارپنتر با آلبوم Man’s Best Friend

طترانه‌های جنجالی «Man’s Best Friend»؛ سابرینا کارپنتر با بازی‌های زبانی و اشارات دوپهلو بازگشته است

سابرینا کارپنتر با هفتمین آلبوم استودیویی خود با نام «Man’s Best Friend» بازگشته؛ اثری که جمعه گذشته همراه با انتشار موزیک‌ویدئوی قطعه «Tears» عرضه شد و بار دیگر نشان داد این خواننده پاپ در اوج خلاقیت و جسارت قرار دارد.

کارپنتر در این آلبوم بار دیگر با ترانه‌سرای ثابتش ایمی آلن همکاری کرده است؛ زوجی که در سه آلبوم اخیر به نوعی تبدیل به یک تیم کمدی موزیکال با استفاده از اشارات دوپهلو و شوخ‌طبعی‌های جنسی شده‌اند. اگر «Emails I Can’t Send» نقطه آغاز این سبک بود و «Short n’ Sweet» بلوغ آن را نشان داد، حالا «Man’s Best Friend» اوج این همکاری را به تصویر می‌کشد.

این آلبوم ۱۲ قطعه دارد و هرکدام سرشار از طعنه‌ها، استعاره‌های چندلایه و گاهی کنایه‌های صریح است. از تک‌آهنگ اصلی «Manchild» که به‌طور طنزآلود مردی «بی‌کفایت» را به تصویر می‌کشد، تا «Tears» که با استعاره‌های آشکار، جسورترین ترانه آلبوم محسوب می‌شود. قطعه «My Man on Willpower» رابطه‌ای سرد را روایت می‌کند، در حالی که «Sugar Talking» بی‌پرده خواستار عمل به‌جای حرف است.

کارپنتر در «We Almost Broke Up Again Last Night» به چرخه مسموم روابط اشاره می‌کند و در «Nobody’s Son» بی‌پرده خانواده معشوق سابق را مقصر می‌داند. ترانه «Never Getting Laid» هم با ترکیبی از طعنه و شوخ‌طبعی، یک خداحافظی تلخ اما خنده‌دار را تصویر می‌کند.

در «When Did You Get Hot»، او با اشاره به خدایان یونان، ستایشگر تغییرات ظاهری یک فرد است، و در «Go Go Juice» به روایت تماس‌های تلفنی در حال مستی می‌پردازد. قطعه «Don’t Worry I’ll Make You Worry» پر از تهدیدهای روانی طنزآمیز است، در حالی که «House Tour» با کنایه‌ای آشکار، به‌ظاهر بدون استعاره، مخاطب را به «بازدید از خانه» دعوت می‌کند.

آلبوم با «Goodbye» به پایان می‌رسد؛ قطعه‌ای که به سبک ABBA ساخته شده و وداعی گزنده و همراه با شوخی‌های کلامی است. کارپنتر در این ترانه با ترکیب چند زبان و لحنی طنزآلود، پیامی روشن به مخاطب سابق خود می‌دهد: «خداحافظ یعنی برای همیشه مرا از دست داده‌ای.»

با «Man’s Best Friend»، سابرینا کارپنتر بار دیگر ثابت می‌کند که صدای موسیقی پاپ امروز تنها در ملودی‌ها خلاصه نمی‌شود، بلکه در جسارت کلام و بازیگوشی هنرمند هم ریشه دارد.

منبع:variety