راز تفنگ معلق در فیلم Weapons؛ استعاره‌ای سیاسی یا تصویری بی‌معنا؟
هشدار اسپویل
فیلم «سلاح‌ها» (Weapons) به کارگردانی زک کرگر، با بازی جولیا گارنر، جاش برولین و امی مدیگان، پس از اکران با امتیاز ۹۵ درصد در راتن تومیتوز و فروش چشمگیر، به یکی از موفق‌ترین آثار ترسناک مستقل سال تبدیل شد. داستان درباره ناپدید شدن ناگهانی ۱۷ دانش‌آموز از یک کلاس است که جامعه‌ای کوچک را در شوک و جست‌وجوی پاسخ فرو می‌برد.
در میان صحنه‌های متعدد و نمادین فیلم، رؤیای آرچر گراف که شامل یک تفنگ معلق با ساعت دیجیتال ۲:۱۷ است، بیش از همه توجه‌ها را جلب کرده است. بسیاری معتقدند این تصویر به قانون «ممنوعیت سلاح‌های تهاجمی» مصوب مجلس نمایندگان آمریکا در ژوئیه ۲۰۲۲ اشاره دارد که با ۲۱۷ رأی موافق تصویب شد اما در سنا بی‌نتیجه ماند. این برداشت، فیلم را به تمثیلی از خشونت مدارس و بی‌تفاوتی جامعه نسبت به علائم هشداردهنده تبدیل می‌کند؛ بی‌تفاوتی‌ای که همه را به نوعی «سلاح» بدل می‌سازد.
با این حال، کرگر در گفت‌وگویی با ورایتی تأکید کرده که این صحنه لزوماً معنای سیاسی ندارد و حتی خود او تفسیر قطعی‌ای از آن ندارد. او می‌گوید بخشی از تصاویر فیلم، از جمله تفنگ معلق، از ناخودآگاهش سرچشمه گرفته و هدف مشخصی را دنبال نمی‌کند. کرگر از رویکرد «مدیتیشن متعالی» دیوید لینچ الهام گرفته که بر استفاده مستقیم از تصاویر ذهنی بدون تغییر یا توضیح تأکید دارد.
گرچه شباهت‌هایی میان روایت فیلم و حوادث تیراندازی در مدارس دیده می‌شود، این خط فکری در پرده پایانی فیلم کم‌رنگ می‌شود؛ جایی که کودکان پیدا شده و داستان مسیری متفاوت می‌گیرد. این تغییر مسیر، گفته کرگر را تقویت می‌کند که تصویر تفنگ معلق صرفاً یکی از چندین تصویر قدرتمند فیلم است و نه لزوماً کلید رمزگشایی داستان.
در نهایت، «تفنگ معلق» می‌تواند برای هر بیننده معنایی متفاوت داشته باشد؛ از نمادی سیاسی تا تصویری صرفاً زیباشناسانه. «سلاح‌ها» با همین ابهام، میدان تفسیر را به روی مخاطب باز می‌گذارد و هر کس را به کشف معنای شخصی خود دعوت می‌کند.