ماجرای قاچاق فیلم مرد عینکی چه بود؟

بعد از سال‌ها که بحث انتشار غیرقانونی آثار سینمایی به یکی از دغدغه‌های جدی اهالی سینما تبدیل شده، بار دیگر شاهد تکرار پدیده‌ای هستیم که پیش‌تر، برخی فیلم‌ها که در مسیر اخذ مجوز نمایش متوقف می‌شدند یا در نهایت به اکران نمی‌رسیدند، راه خود را از مسیر فضای مجازی پیدا می‌کردند؛ نسخه‌هایی که به اصطلاح «قاچاق» می‌شدند و گاه حتی کیفیت بالایی هم داشتند، تا جایی که مخاطب حس می‌کرد دارد فیلم را روی پرده می‌بیند.

اما این بار ماجرا متفاوت است. این‌بار نه اثری توقیفی، بلکه فیلمی در حال اکران گرفتار چنین سرنوشتی شد. پدیده‌ای که جرقه‌اش برای سال‌هایی است که فضای رسانه‌ای اینقدر دیجیتالی نشده بود؛ زمانی که نسخه‌ای با کیفیت پرده سینما، درست در میانه فروش، به دست مخاطبان فضای مجازی رسید و معادلات فروش فیلم را به هم ریخت. حالا، پس از گذشت بیش از یک دهه، همین اتفاق برای فیلم «مرد عینکی» تکرار شد؛ نسخه‌ای که همزمان با حضور روی پرده سینما، به شکل کاملا مبتدیانه و با کیفیت روی پرده شبکه‌های غیررسمی منتشر شد.

البته این پدیده در سال‌های اخیر به شکلی دیگر هم دیده می‌شود؛ زمانی که این آثار پایشان به نمایش خانگی باز می‌شود بدون فوت وقت نسخه مجازی‌شان در فضای مجازی دست به دست می‌چرخد

به نظر می‌رسد با وجود همه هشدارها و پیگیری‌های قضایی، قاچاق نسخه‌های اصلی ـ چه در سینما و چه در نمایش خانگی ـ نه‌تنها متوقف نشده، بلکه با پیشرفت ابزارهای ضبط و انتقال داده، سریع‌تر از گذشته اتفاق می‌افتد.

تکرار ماجرای «مرد عینکی» نشان می‌دهد که این معضل قدیمی هنوز هم می‌تواند ضربه‌ای جدی به صنعت سرگرمی ایران بزند، آن هم درست در زمانی که اکران یا انتشار رسمی، به لحظات حساس فروش یا جذب مخاطب رسیده است.