گیرمو دل تورو و یان سنگ-هو درباره هیولاها، انیمیشن و فرآیند خلاقانه در بوسان گفتگو کردند

گیرمو دل تورو کارگردان «هزارتوی پن» (Pan's Labyrnth)و یان سنگ هو سازنده فیلم «قطار بوسان» (Train to Busan)، هر دو استاد ترکیب عناصر فانتزی با روایت‌های انسانی، در نشست کنفرانس Creative Asia نتفلیکس درباره خلاقیت و فرآیند کاری خود سخن گفتند. هر دو کارگردان تأکید کردند که علاقه‌شان به سینما از کودکی و مواجهه با هیولاها و انیمه‌های ژاپنی شکل گرفته است. دل تورو گفت:
«من اهل بیرون رفتن نیستم، مشاهده‌گر درون‌گرا و مصرف‌کننده رسانه‌های تصویری بودم. اگر سینما نبود، مرا از صخره پرت می‌کردند.» او از مجموعه‌های توکوساتسو ژاپنی مانند Ultraman و Ultra Q به‌عنوان الهام‌بخش دوران کودکی‌اش یاد کرد.

یان نیز اشاره کرد که در نوجوانی انیمیشن ژاپنی تأثیر زیادی بر او گذاشته و از همه‌چیز در زندگی الهام می‌گیرد.

دل تورو درباره اقتباس خود از «فرانکشتاین» مری شلی توضیح داد که از هفت سالگی با این اثر آشنا بوده و طی دهه‌ها تحقیق و مطالعه، نگاه شخصی خود را به داستان منتقل کرده است. یون نیز در حال اقتباس از مانگای ژاپنی (The Human Vapor) است و از دانش گسترده دل تورو درباره آثار کمتر شناخته‌شده ژاپنی شگفت‌زده شد.

دل تورو از انتقال موفق یان از انیمیشن به فیلم‌های لایو اکشن تمجید کرد و آن را «نادر» خواند. یون درباره تفاوت‌های هر رسانه گفت:
«انیمیشن و لایو اکشن جذابیت‌های متفاوتی دارند. در انیمیشن تقریباً همه سبک‌های طراحی وجود دارد و می‌توان با شکل ظاهر احساسات را منتقل کرد. لایو اکشن اصالت و قدرت انتقال دیگری دارد که از بازیگری ناشی می‌شود.»

هر دو کارگردان همچنین به اهمیت پذیرش اتفاقات غیرمنتظره در تولید اشاره کردند. یون خاطره‌ای از فیلم «قطار بوسان» نقل کرد و توضیح داد که چگونه یک صحنه جدید را با طراحی دستی بازسازی کرد تا دقیقاً با تصویر نهایی فیلم مطابقت داشته باشد. دل تورو افزود:
«با گذشت زمان، یاد می‌گیریم بیشتر گوش کنیم تا صحبت کنیم. فیلم دائماً با ما صحبت می‌کند و اگر یاد بگیریم گوش دهیم، فیلم بهتری می‌سازیم.»

دل تورو فیلمسازی را «شعر با سخت‌افزار» خواند و تأکید کرد که تمام عناصر فنی مانند حرکت دوربین و تدوین برای ایجاد تأثیر احساسی به کار گرفته می‌شوند. او و یون همچنین به اهمیت همکاری و هماهنگی تمامی بخش‌های تولید اشاره کردند.

در پایان، دل تورو به کارگردانان تازه‌کار توصیه کرد:
«فیلم ساختن مثل یک ازدواج است، نه یک قرار عاشقانه. پس با هر کسی ازدواج نکنید؛ با کسانی که واقعاً برایشان اهمیت قائل هستید همکاری کنید.»