به گزارش سلام‌سینما پس از حواشی پیش آمده از صحبت‌های حمید گودرزی در برنامه دورهمی و سینمای زیر پیرهنی، این بازیگر بار دیگر در شبکه‌های اجتماعی خبر ساز شده است.

در حدود ۱۲ روز پیش یغما گلرویی ترانه سرای کشورمان با انتشار پستی در اینستاگرام با طعنه به حمید گودرزی تولید نوید محمدزاده را به این بازیگر کشورمان تبریک گفت. حال حمید گودرزی در واکنش نسبت به این مساله و عذرخواهی از طرفدارانش بابت واکنش دیر هنگام نوشت:

از رسوايي هاي زندگي شخصي در عرصه مجازي، اتهام سرقت ترجمه هاي ديگران، ترانه سرايي براي مطرب هاي مرتد آن سوي آب و خواننده گان لوس آنجلسي، تا كل كل با روزنامه كيهان و همزمان حقوق گرفتن از سازمان اوج (وابسته به سپاه پاسداران) و ترانه ارزشي گفتن، مظهر شو آف و خودنمايي ايران ملغمه اي است غريب از تناقض هايي كه او را مضحكه خاص و عام كرده، اما دست بردار نيست، در جستجوي هويت از دست رفته و آبرو و اعتبار هرگز نداشته آتش بيار معركه هايي مي شود كه نه دخلي به او دارد و نه فهمش را دارد.
در عرصه بزرگ ترها بال بال مي زند به اميد جلب توجهي، غافل از اينكه تنها عِرض خود مي برد و زحمت ما مي دارد.
خدا به داد ما برسد در اين بلا روزگاري كه نام شاعر را كساني مصادره كرده اند كه به جاي تكيه بر هنر و شعور، براي ديده شدن تن به هر ابتذالي مي دهند.
خلاصه كنم و تمام. به قول ابراهيم گلستان براي شاعري دانستن عروض كافي نيست، شرف بايد داشت...
پ.ن : در ضمن من امروز فهميدم چون اصلا نميشناختم ولي تا متوجه شدم گفتم پاسخي داده باشم اينم پاسخ از تمام طرفدارام بابت دير عكس العمل نشون دادن عذر خواهي ميكنم

متن پیام یغما گلرویی ترانه سرای کشورمان در ادامه آمده است:

«اما تو بخند»

بعضیها اصولن بی رگند، یعنی داد که سهل است، هوار هم که بزنند رگ‌ گردنشان بیرون نمی زند. در کل به قول «لورکا» «آن ندارند» و رگی هم در تنشان نیست برای بیرون زدن. به همین خاطر پاپیچ رگدارها می شوند برای دیده شدن.
بعضی ها تارهای سفید موشان بیشتر و بیشتر می شود اما خودشان نمی شوند. یعنی به در و دیوار می زنند تا بشوند و نمی شوند. فیلمهاشان اغلب اکران نشده و در سوپر مارکتها فروخته می شود. به فیلمهاشان ریشخندانه «فیلم سوپری» می گویند. پس پا پیچ بازیگران فیلمهای جدی می شوند برای دیده شدن. 
بعضی ها عقده ی هالیوود دارند و بازیگران فرنگی و تازه لباس آن بازیگران،نه بازیشان. مو چرب می کنند و کت و شلواری مثل آنان می پوشند اما باز هم راهشان به تبلیغ مبل در بیلبوردهای یافت آباد ختم می شود. پس پاپیچ بازیگرانی که بی کت و شلوار هم چشم نوازند می شوند برای دیده شدن. 
بعضی ها برای قهرمان شدن خودشان را پشت لباسهای اتوکشیده پنهان می کنند. فکل می بندند و بند می اندازند و خریدار ندارند. حتا اگر در فیلم ها لخت بشوند سیمرغ که سهل است، کسی خروس قندی هم به آنان نمی دهد. پس پا پیچ بازیگرانی می شوند که - مثل «براندو»ی فیلم «تراموایی به نام هوس» - با یک زیرپوش میایند و سیمرغ شکار می کنند.
این رسم زمان و زمانه ی ماست. اگر به چشم بیایی می کوشند چشمت را در آورند... اما تو بخند! نوید محمدزاده ی عزیزم. میانمایگان بیشتر از هر چیزی قابل ترحمند. 
راستی... سال نویت مبارک.

یغما گلرویی