آرنولد شوارتزنگر بدترین فیلم ترمیناتور را معرفی کرد
آرنولد شوارتزنگر، بازیگر اصلی و چهره‌ی همیشگی دنیای «ترمیناتور»، به‌تازگی نظر صریح خود را درباره‌ی ضعیف‌ترین فیلم این فرنچایز علمی-تخیلی و اکشن اعلام کرده است. شوارتزنگر بدون تردید، فیلم Terminator Salvation (رستگاری ترمیناتور) را بدترین اثر مجموعه دانست. این فیلم محصول سال ۲۰۰۹ با بازی کریستین بیل، با مشکلات فراوانی در روند تولید مواجه بود و نتیجه‌ی آن فیلمی پرهزینه و کم‌اثر شد که نتوانست نظر طرفداران را جلب کند و حتی باعث ورشکستگی استودیوی سازنده‌اش شد. تا امروز، این اثر یکی از پایین‌ترین امتیازها را در سایت راتن تومیتوز دارد: تنها ۳۳٪ از منتقدان و ۵۳٪ از مخاطبان آن را تأیید کرده‌اند.
در حالی که شوارتزنگر معمولاً در همه‌ی آثار مرتبط با این مجموعه‌ی آغازشده در سال ۱۹۸۴ توسط جیمز کامرون حضور داشته، در همه‌ی فیلم‌ها و سریال‌های جانبی ایفای نقش نکرده است. او در برنامه‌ی آنلاین Watch What Happens Live With Andy Cohen که به‌منظور تبلیغ فصل دوم سریال FUBAR از نتفلیکس حضور یافته بود، در پاسخ به سوالی درباره‌ی ضعیف‌ترین قسمت ترمیناتور چنین گفت:
«می‌گم بدترینش احتمالاً قسمت چهارم بود («رستگاری ترمیناتور»)، چون اون فیلم زمانی ساخته شد که من فرماندار بودم و اصلاً توش بازی نکردم. مگه میشه فیلم ترمیناتور ساخت بدون اینکه من توش باشم؟ این منطقی نیست. غیرممکنه.»
البته گفته‌های او با لحنی شوخی‌آمیز همراه بود، متناسب با حال‌وهوای برنامه. شوارتزنگر به شوخی ادامه داد:
«همون موقع تماس گرفتم و گفتم: می‌خوام قانونی تصویب کنم که ساختن فیلم‌های ضعیف ممنوع بشه!»
با این حال، نظر شوارتزنگر با واکنش‌های منفی منتقدان و تماشاگران هنگام اکران «رستگاری ترمیناتور» هم‌راستا بود.
هرچند این فیلم بیش از 371 میلیون دلار در گیشه فروش داشت، اما با بودجه‌ی سنگین 200 میلیون دلاری، این میزان موفقیت تجاری کافی نبود. منتقدان نیز چندان با فیلم مهربان نبودند. البته در سال‌های بعد، این اثر تا حدی جایگاه خود را نزد برخی طرفداران تثبیت کرده و حال‌وهوای آخرالزمانی و تاریک آن برای بخشی از مخاطبان جذاب بوده است. راجر ایبرت، منتقد فقید سینما، درباره‌ی فیلم نوشت:
«تمام لذت یک بازی ویدیویی را دارد، بدون دردسر بازی کردن.»
«رستگاری ترمیناتور» به کارگردانی مک‌جی (کارگردان فرشتگان چارلی و The Babysitter) با فیلمنامه‌هایی بازنویسی‌شده توسط چند نویسنده ساخته شد و قرار بود آغازگر یک ریبوت برای مجموعه باشد. حقوق فیلم در آن زمان در اختیار کمپانی Halcyon قرار داشت و پروژه چند بار دچار تغییرات خلاقانه شد. با این حال، آنچه بیش از هر چیز از این فیلم در یادها مانده، عصبانیت شدید کریستین بیل از فیلم‌بردار پروژه است؛ اتفاقی که در ویدئویی جنجالی منتشر شد و در اینترنت دست‌به‌دست گشت.
آیا شوارتزنگر درباره‌ی بدترین بودن رستگاری ترمیناتور حق دارد؟
خب، ما به اندازه‌ای عاقل هستیم که با آرنولد شوارتزنگر وارد بحث نشویم! بازیگری که در ۷۷ سالگی هنوز پرکار و پرانرژی است و پشت کاراکترهایی چون کونان، داچ، ایوان دانکو و البته ترمیناتور ایستاده، احترام خاص خود را دارد. اما با این حال، نمی‌توانیم به‌طور کامل با نظر او موافق باشیم.
درست است که خودش در «رستگاری ترمیناتور» حضور ندارد، اما کریستین بیل (با وجود بی‌میلی‌اش به فیلم) بازی قابل‌قبولی ارائه داده و فیلم تلاش می‌کند جهان «ترمیناتور» را از زاویه‌ای متفاوت به نمایش بگذارد — جهانی پس از سقوط، نه در حین مبارزه. گرچه این فیلم بی‌نقص نیست، اما از «ترمیناتور جنسیس» ضعیف‌تر نیست. فیلمی که با تنها ۲۶٪ امتیاز منتقدان و ۵۲٪ مخاطبان، پایین‌ترین نمره را در بین تمام آثار این فرنچایز در راتن‌تومیتوز دارد.
منبع: مووی وب