دوست‌داشتنی اما پر از کلیشه

ترجمه اختصاصی سلام سینما

نویسنده و کارگردان کره‌ای «بوئم سیک جیونگ» در فیلم ترسناک جدیدش «گانجیام: تیمارستان تسخیر شده» از ضرب‌المثل «تقلید، شیرین‌ترین شکل چاپلوسی است» با تمام وجود پیروی کرده است. با ترکیبی نه چندان وفادار از آثار مهمی در ژانر وحشت مثل «پروژه‌ی جادوگری بلیر»، «حلقه» و «کینه»، فیلم «بوئم سیک جیونگ» در ترساندن مخاطب چندان موفق نیست اما گامی بلند در جهت نزدیک شدن به الگوهایش برمی‌دارد و این را مدیون نقش‌آفرینی شگفت‌انگیز گروه بازیگران، فیلمبرداری خلاقانه و طراحی صحنه‌ی استثنایی است. 

فیلم وقت را تلف نمی‌کند و یک راست به سراغ دو کاراکتر اصلی داستانش که دو پسر نوجوان هستند می‌رود. این دو نوجوان بطور مخفیانه وارد تیمارستان بدنام گانجیام می‌شوند. این تیمارستان در دهه 60 میلادی افتتاح شد اما در اواخر دهه 70 میلادی به دلیل انتشار گزارش‌های فراوانی درباره‌ی خودکشی‌ها و ناپدید شدن مدیر آن، تعطیل شد. بنظر می‌رسد گنجیام یکی از تسخیرشده‌ترین مکا‌ن‌ها در کره جنوبی است. 

بنابراین مشخص است که این مکان برای افرادی که سرشان برای هیجان درد می‌کند، مثل این دو کاراکتر بی‌مغز داستان «بوئم سیک جیونگ»، مکان جذابی باشد. دو کاراکتر اصلی داستان وارد اتاق 402 می‌شوند که آخرین در قفل شده در این ساختمان است. هر کسی که در این اتاق را باز کرده است، گفته که وارد شدن به آن مساوی با مرگ است. بنابراین است می‌توان گفت بهتر است بعضی از درها بسته بمانند. 

در یک چرخش هیجان‌انگیز، فیلم به سراغ نمایش «زمان وحشت» می‌رود. «زمان وحشت» یک نمایش آنلاین شکار روح است که مجری آن، یک مرد کاریزماتیک جوان به نام «کاپیتان» است. «کاپیتان» این ایده را مطرح می‌کند که وجود ارواح سرگردان در این تیمارستان نفرین شده، به این دلیل است که تیمارستان یا روی یک گورستان دست جمعی باقی‌مانده از زمان جنگ جهانی دوم ساخته شده است یا قبلاً مکان شکنجه‌ی پلیس مخفی کرده جنوبی بوده است. 

زودتر از آنکه شما بتوانید بگویید «اسکوبی دوو»، تیم «زمان وحشت» پرونده‌ی تیمارستان را در دست می‌گیرد. تیم «کاپیتان» که متشکل از شش جوان تازه‌کار شامل یک دختر جوان دانشمند، یک دختر باهوش آمریکایی-کره‌ای، یک مرد تکنوفیل، یک مرد شوخ طبع و چند نفر دیگر است، تلاش خود را برای کشف حقیقت درباره‌ی تیمارستان گانجیام آغاز می‌کنند. آنها مجهز به حسگرهای پیشرفته، تلفن‌های همراه و دوربین‌های حرفه‌ای روی شانه وارد تیمارستان می‌شوند.

بعد از خواندن دعا برای ارواح مُرده(یک ایده‌ی بسیار بد)، آنها به گروه‌های دو نفری تقسیم می‌شوند(باز هم یک ایده‌ی بسیار بد) و طبقه به طبقه شروع به جستجو در تیمارستان می‌کنند. در کنار جهش‌های شوکه‌کننده، روح زن متحرک با موهای بلند، تسخیرشدن‌ها و کلیشه‌های ژانری، این انتظار را از فیلمساز داشتم که فضایی برای نقد شرایطی که از نظر فضای مجازی در آن زندگی می‌کنیم، فراهم کند. این کاری است که «الیور استون» سالها پیش از ظهور عصر دیجیتال با «قاتلین بالفطره» انجام داده بود. 

هرچقدر که فیلم به پیش می‌رود، از نظر ذهنی خودم را خارج از فضای فیلم احساس می‌کنم و فقط به این فکر می‌کنم که کدام سکانس‌ها از فیلم‌های مثل «کینه»، «کینه جو-آن»، «فعالیت فراطبیعی» و سایر فیلم‌های مشهور ژانر ترسناک کپی‌برداری شده‌اند. چیزهای زیادی برای دوست داشتن در «گانجیام: تیمارستان تسخیر شده» وجود دارد. امیدوارم کارگردان این فیلم، دفعات بعدی آنقدر به خودش اعتماد داشته باشد تا مسیری که سایر فیلم‌ها آن را طی کرده‌اند، انتخاب نکند. 

منبع: Film Threat

مترجم: وحید فیض خواه