فقط هیچ

 از همان لحظه اغاز تا لحظه پایان فیلم تنها چیزی که نظرم رو تونست جلب کنه نام کارگردان فیلم بود که توی  تیتراژ اغازین و پایانی بود که فقط حس من رو بر می انگیخت که واقعا اثر کارگردان اثار ماندگار سینمای ایرانه.فیلم رو میتوان یک تجربه جدید برای خالق اون دانست ولی یک تجربه بد و بسیار بد.

فیلم براساس نمایشنامه ای به همین نام  اثر هنریک ایبسن اقتباس شده و داستان یک زوج رو روایت میکنه که در زندگی زناشویی هم دچار مشکلاتی هستن و به خاطر رابطه نامشروع همسر با کلفت خانه اساس زندگی انها دچار چالشی سخت و بحرانی میشن و سرنوشت چند خانواده رو تحت الشعاع خودش قرار میده.

فیلم از همان ابتدا بی روح,کسل کننده و با انبوهی از ابهامات وتناقضات بیننده رو سردرگم میکنه و بسیار کند به راه خود ادامه میده و در پایان در حالیکه از ابتدا میشد اون رو حدس زد بدون هیچ هیجانی خیلی بی انگیزه به پایان میرسونه.

فیلم سرشار از بی حوصله گی و بی انگیزه ای از سوی تمام عوامل فیلمه,از کارگردانیه کار گرفته که انگار دوس نداره کار رو ادامه بده تا تمامی بازیگران,گریمهای بسیار پیش پا افتاده و ناهمگون با سن وسال بازیگران,انتخاب بازیگران به جهت سن و سال انها در گذشته و اینده در فیلم,بازیهای بسیار بی روح,وجود چندین اشتباه که با زمان فیلم اصلا جور در نمیاد و.... تنها نکته ای که در فیلم فقط قابل دفاع میتونه باشه فیلمبرداری خوب وهمیشگیه جناب اقای محمود کلاری و به جز این هیچ چیز قابل ذکری در رابطه با فیلم نمیشه گفت.

فیلم اثری کاملا ضعیف از یک کارگردان بسیار قوی کسی که یکی از برگهای زرین شناسنامه تاریخ سینمای ایران است.

هر کارگردانی اثار ضعیف در کارنامه هنری خود داره ولی انقدر لحظه های ماندگار زیبا از جناب مهرجویی در خاطر تمام هنردوستان نقش بسته که باور این اثر ازهمچین خالقی عجیب و عجیب و عجیبه.

امیدوارم دوباره مهرجویی دایره مینا,گاو,سنتوری و هامون رو تجربه کنم نه مهرجویی اشباح رو.