«حسابدار ۲»: گامی بزرگ به سوی نمایش واقعی‌تر زندگی با اوتیسم
نُه سال پس از موفقیت فیلم اول، بن افلک بار دیگر با کارگردان گوین اوکانر در «حسابدار ۲» همکاری کرده است. فیلم نخست، چه در گیشه و چه در پلتفرم‌های دیجیتال، موفقیت چشمگیری کسب کرد و حالا قسمت دوم، به عقیده بسیاری، گامی رو به جلو و بهبود قابل توجهی نسبت به قسمت اول برداشته است.
بدون ورود به جزئیات داستانی، باید گفت که در این قسمت، صحنه‌های اکشن مؤثرتر شده‌اند، شخصیت‌ها عمق بیشتری پیدا کرده‌اند و معمای مرکزی داستان جذاب‌تر روایت شده است. اما نکته‌ای که این فیلم را فراتر از یک تریلر اکشن سرگرم‌کننده قرار می‌دهد، بازنمایی دقیق‌تر و انسانی‌تر از زندگی با اختلال طیف اوتیسم است.
یکی از منتقدان که خود روی طیف اوتیسم قرار دارد، پس از تماشای «حسابدار ۲» در جشنواره SXSW، این فیلم را تحسین کرده و تجربه شخصی خود را با آن پیوند زده است. او می‌گوید سال‌ها احساس می‌کرد متفاوت است و توضیح این تفاوت‌ها برایش دشوار بود. در نهایت، دریافت که دارای نوعی اوتیسم با نیازهای حمایتی پایین است؛ چیزی که قبلاً به عنوان «سندروم آسپرگر» شناخته می‌شد.
در قسمت دوم، شخصیت کریستین وولف (با بازی افلک) دیگر صرفاً یک نابغه بی‌احساس نیست. فیلم به خوبی نشان می‌دهد که افراد طیف اوتیسم چگونه با چالش‌های ارتباطی مواجه‌اند؛ به ویژه در زمینه‌هایی چون یافتن ارتباطات عاشقانه. سکانس «اسپید دیتینگ» فیلم، از نگاه این منتقد، یکی از واقعی‌ترین و خنده‌دارترین نمایش‌های این تلاش‌هاست.
افلک نیز در مصاحبه‌ای با آسوشیتدپرس اعلام کرده که در فاصله میان دو فیلم، درک عمیق‌تر و همدلانه‌تری نسبت به شخصیت وولف و شرایط افراد طیف اوتیسم پیدا کرده است. او گفت: «تلاش برای برقراری ارتباط انسانی و رمزگشایی از نشانه‌های اجتماعی، یکی از چالش‌های مهم برای افرادی روی طیف است.»
فیلم همچنین رابطه برادرانه میان کریستین و براکس (با بازی جان برنتال) را به شکلی ملموس به تصویر کشیده است. صحنه‌ای که براکس به خاطر رفتار برادرش ناامید می‌شود و کریستین با جمله «من فقط خودم هستم» پاسخ می‌دهد، لحظه‌ای احساسی است که به گفته منتقد، باعث اشک ریختن او شده است.
«حسابدار ۲» در حالی که همچنان در قالب یک اکشن پرهیجان روایت می‌شود، تصویری همدلانه و واقع‌گرایانه از زندگی با اوتیسم ارائه می‌دهد؛ تصویری که در دنیای سینما کمتر دیده می‌شود. این فیلم، مشابه نقشی که «یک مکان ساکت» برای نمایندگی افراد ناشنوا ایفا کرد، گامی مثبت در مسیر نمایش درست‌تر افراد دارای معلولیت به شمار می‌رود. البته هنوز نیاز است تا افراد واقعی طیف اوتیسم، بیشتر در این پروژه‌ها حضور داشته باشند و روایت‌های اصیل‌تری شکل بگیرد.
با این حال، «حسابدار ۲» را می‌توان یک پیروزی دانست: فیلمی با بازیگران مشهور که تلاش کرده تصویری محترمانه و نزدیک به واقعیت از اوتیسم ارائه دهد.
نُه سال پس از موفقیت فیلم اول، بن افلک بار دیگر با کارگردان گوین اوکانر در «حسابدار ۲» همکاری کرده است. فیلم نخست، چه در گیشه و چه در پلتفرم‌های دیجیتال، موفقیت چشمگیری کسب کرد و حالا قسمت دوم، به عقیده بسیاری، گامی رو به جلو و بهبود قابل توجهی نسبت به قسمت اول برداشته است.
بدون ورود به جزئیات داستانی، باید گفت که در این قسمت، صحنه‌های اکشن مؤثرتر شده‌اند، شخصیت‌ها عمق بیشتری پیدا کرده‌اند و معمای مرکزی داستان جذاب‌تر روایت شده است. اما نکته‌ای که این فیلم را فراتر از یک تریلر اکشن سرگرم‌کننده قرار می‌دهد، بازنمایی دقیق‌تر و انسانی‌تر از زندگی با اختلال طیف اوتیسم است.
یکی از منتقدان که خود روی طیف اوتیسم قرار دارد، پس از تماشای «حسابدار ۲» در جشنواره SXSW، این فیلم را تحسین کرده و تجربه شخصی خود را با آن پیوند زده است. او می‌گوید سال‌ها احساس می‌کرد متفاوت است و توضیح این تفاوت‌ها برایش دشوار بود. در نهایت، دریافت که دارای نوعی اوتیسم با نیازهای حمایتی پایین است؛ چیزی که قبلاً به عنوان «سندروم آسپرگر» شناخته می‌شد.
در قسمت دوم، شخصیت کریستین وولف (با بازی افلک) دیگر صرفاً یک نابغه بی‌احساس نیست. فیلم به خوبی نشان می‌دهد که افراد طیف اوتیسم چگونه با چالش‌های ارتباطی مواجه‌اند؛ به ویژه در زمینه‌هایی چون یافتن ارتباطات عاشقانه. سکانس «اسپید دیتینگ» فیلم، از نگاه این منتقد، یکی از واقعی‌ترین و خنده‌دارترین نمایش‌های این تلاش‌هاست.
افلک نیز در مصاحبه‌ای با آسوشیتدپرس اعلام کرده که در فاصله میان دو فیلم، درک عمیق‌تر و همدلانه‌تری نسبت به شخصیت وولف و شرایط افراد طیف اوتیسم پیدا کرده است. او گفت: «تلاش برای برقراری ارتباط انسانی و رمزگشایی از نشانه‌های اجتماعی، یکی از چالش‌های مهم برای افرادی روی طیف است.»
فیلم همچنین رابطه برادرانه میان کریستین و براکس (با بازی جان برنتال) را به شکلی ملموس به تصویر کشیده است. صحنه‌ای که براکس به خاطر رفتار برادرش ناامید می‌شود و کریستین با جمله «من فقط خودم هستم» پاسخ می‌دهد، لحظه‌ای احساسی است که به گفته منتقد، باعث اشک ریختن او شده است.
«حسابدار ۲» در حالی که همچنان در قالب یک اکشن پرهیجان روایت می‌شود، تصویری همدلانه و واقع‌گرایانه از زندگی با اوتیسم ارائه می‌دهد؛ تصویری که در دنیای سینما کمتر دیده می‌شود. این فیلم، مشابه نقشی که «یک مکان ساکت» برای نمایندگی افراد ناشنوا ایفا کرد، گامی مثبت در مسیر نمایش درست‌تر افراد دارای معلولیت به شمار می‌رود. البته هنوز نیاز است تا افراد واقعی طیف اوتیسم، بیشتر در این پروژه‌ها حضور داشته باشند و روایت‌های اصیل‌تری شکل بگیرد.
با این حال، «حسابدار ۲» را می‌توان یک پیروزی دانست: فیلمی با بازیگران مشهور که تلاش کرده تصویری محترمانه و نزدیک به واقعیت از اوتیسم ارائه دهد.
منبع: slashfilm