سخت است ريويو نوشتن از فيلم فيلمساز مورد علاقه ات كه دوستش ندارى. شهرام مكرى به نظر صاحب قلم جدّى ترين فيلمساز حال حاضر سينماى ايران است. كارگردان مستقلى كه با آثار پست مدرنش خون تازه اى به سينماى ايران تزريق كرده است. مكرى از آثار درخشان كوتاهش "طوفان سنجاقك" و "محدوده ى دايره" نشان داد كه فيلمساز دغدغه مند و صاحب سبكى است. بازى مكرى با زمان و تعدد زوايه ى ديد در فيلم هاى بلندش از "اشكان و انگشتر متبرك و چند داستان ديگر" ادامه يافت و در "ماهى و گربه" و "هجوم" به بلوغ و اوج كارنامه ى هنرى اش رسيد. "جنايت بى دقت" جديدترين فيلم شهرام مكرى ديگر پلان سكانس نيست. اينجاست كه روايت مكرى به مشكل بر مى خورد. ديگر ميزانسن شهير فيلمساز به كار نمى آيد. تكرار موقعيت ها از زواياى ديد متعدد كاركرد خود را از دست داده است و اين پرسپكتيو به فيلم حاضر ضربه مى زند. بسيارى از شخصيت ها اضافه اند و كاركردى جز طولانى تر كردن اثر ندارند. ايده ى "جنايت بى دقت" ايده ى بزرگ و جاه طلبانه اى است. ايده اى كه در راستاى ساختار فيلم در فيلم است. جايى كه تماشاگران سينما خود نيز در تجربه ى سينمايى شريك هستند. شهرام مكرى در جنايت بى دقت تاريخ ٤٠ ساله ى ايران پس از انقلاب اسلامى را مرور مى كند و جنايت سينما ركس را جان تازه اى مى بخشد. تقارن و برخورد عوامل حادثه با تاريخ امروز از نقاط قوت فيلم است امّا فيلم انقدر درگير خرده داستانك هايش مى شود كه داستان اصلى در اين ميان گم مى شود. داستان آن افسر و آن درياچه و برداشت سورئاليستى آن بخش هم مورد پسند من نبود چرا كه به نظر اينجانب به شدّت بيرون از اثر مى ايستد. البته كه بابك كريمى در اين بخش باز هم درخشان است. "جنايت بى دقت" پر از نمادگرايى و ديالوگ هاى عجيب است، نماد ها و ديالوگ هايى كه در آثار قبلى به دليل ساختار متفاوت در دل فيلم جاى مى گرفتند امّا اينجا جواب گو نيستند و گاهى حتى به شعار نزديك مى شوند. آن دروازه زمانى ابتداى فيلم و گره خوردن گذشته به حال و نمايش لوپ بى نهايت زمان بسيار جذاب هستند و از بهترين بخش هاى فيلم. جنايت بى دقت مى توانست يك شاهكار در كارنامه ى هنرى شهرام مكرى باشد امّا كند بودن بيش از حد فيلم و نداشتن داستانى منسجم مانع بزرگى براى اين ايده ى بزرگ هستند.