به بهانه ي آغازبه كار سي و چهارمين جشنواره ي فيلم كوتاه
موفقيتهاي چشمگير و پياپي فيلم هاي كوتاه در سالهاي اخير تنها دليلي براي پرداخت به اين گونه ي مستقل سينمايي در جشنواه هاي اختصاصي فيلمهاي كوتاه نيست. از ابتداي زمان استقبال فيلمسازان به ساخت فيلم كوتاه تا به امروز و در فرصت كوتاه كمتر از شصت دقيقه اي اين فيلم ها، بارها شيفتهي تماشاي آنها شدهايم و لذت ديدنشان را به دفعات تجربه كردهايم. ركوردهاي تماشاي فيلمهاي كوتاه در سايت هايي مانند Vimeo و همين طور صفهاي طولاني تماشاگران فيلمهاي كوتاه در سالهاي اخير در دنيا، حاكي از آن است كه علاقهمندان و مخاطبان اين فيلم ها روزبهروز در حال افزايشاند و بي توجهي به علاقهمندان و فعالان اين حوزه منصفانه و عادلانه نيست. نبود سالنهاي نمايش فيلم كوتاه به صورت تخصصي و سراسري در كشور، فقدان سيستم پخش VOD مناسب فيلمهاي كوتاه، عدم توجه به انتشار مجله اي تخصصي براي فيلم كوتاه (مانند Intellect)، فقدان نگاه دغدغهمند اهالي سينما به مقولهي فيلم كوتاه، مشكلات مالي متعدد فيلمسازان اين حوزه، كمبود نيروي متخصص و حرفه اي و ... از جمله مشكل اصلي علاقه مندان و فيلمسازان فيلم كوتاه است.
هستهي اوليه فيلمهاي كوتاه در ايران از سال 1328 شكل گرفت و در دههي پنجاه به رشد و شكوفايي رسيد. در سالهاي بعد از انقلاب و با رواج فيلمسازي در ميان جوانان و تشكيل انجمنهاي فيلمسازي فيلم كوتاه رشد چشمگيري در تعداد فيلمهاي كوتاه ساخته شده به وجود آمد. در تمام دنيا، با رونق نمايش و توليد فيلمها با مضامين خاص، جشنوارههايي اختصاصي براي نمايش و داوري آنها تشكيل ميشود كه در اين فستيوالها علاوه بر فراهم آمدن بستري براي تشويق هنرمندان، به رونق هنر مربوطه و گسترش آن در ميان عوام مردم نيز كمك ميشود. در سال های ۱۳۶۰ تا ۱۳۶۳ جشنواره های فیلم کوتاه با عنوان بخش ۸ و ۱۶ م.م در جشنواره فجر برگزار گردید. از سال ۱۳۶۵ با پاگرفتن انجمن سینمای جوانان ایران به طور رسمی این جشنواره توسط انجمن برگزار شد و نام جشنواره سینمای جوان براي آن انتخاب شد و در سال ۱۳۸۲ نام آن به جشنواره بین المللی فیلم کوتاه تهران تغییر یافت. رشد و تكامل فيلم كوتاه در ايران به گونه اي بود كه شايد بتوان دههي نود را دوران طلايي فيلم كوتاه دانست. استفاده از واژه ي "دوران طلايي" براي اين سالهاي فيلم كوتاه، بيشتر از آنكه معناي تعارفات معمول را به ذهن خواننده متبادر كند، از منظر نگارنده منطبق با واقعيت و شرايطي است كه در شرايط فعلي رخداده است. حضور جهاني دائمي و هميشگي فيلم هاي كوتاه ايراني در معتبرترين جشنواره هاي خارجي از جمله كن، لوكارنو، اسكار و ... در سالهاي اخير تنها يكي از دلايل اين ادعا است. نسل جديد فيلم كوتاه ايران به جايگاه حقيقي و دقيق و پر اهميت اين هنر در سينما پيبرده اند و فيلمسازي در آن را صرفا به شكلي پلي براي عبور به ساخت فيلمهاي بلند نمي بينند. آنها در فضايي عاري از حسادت و دروغ و رياكاري به رشد و توليد فيلمهاي يكديگر كمك ميكنند و در اين سالها با كمك تحصيلات آكادميك و بهره گيري از تجربيات نسل قبل خود، جسورانه درحال پردازش و تحليل ايده هاي ناب خود و ساخت فيلمهايي با استاندارهاي جهاني هستند.
بي شك در اين فضا كم توجهي و ناديده گرفتن فيلمهاي با ارزش اين جوانان مستعد، بي توجهي به هنر سينما و ناديده گرفتن ابعاد اين هنر فاخر است و براي گريز از اين كملطفي لازم است كه علاوه بر توجه ويژه به اين سينما، با حمايت مادي و معنوي فيلمسازان جوان اين حوزه، به ادامهي روند مثبت توليد و ساخت فيلمهاي كوتاه در ايران كمك كرد.