از دید من، مهران مدیری را می توان به دو مقطع تقسیم کرد؛ مقطع اول مربوط به دوران ساعت خوش،پاورچین،شبهای برره،مرد هزارچهره و نیمه ابتدایی قهوه تلخ است و مقطع دوم به نیمه دوم قهوه تلخ، ویلای من،شوخی کردم و در حاشیه یک و دو و دورهمی متعلق است. فیلم ساعت 5 عصر هم بی شک در مقطع دوم مهران مدیری تعلق دارد. مهران مدیری که مدام از شخصیت غم خورده اش سخن می گوید و دوست دارد چنین احساس غمی را در فیلم های کمدی اش نشان دهد و آن را با سایر کمدی ها متمایز سازد، ساعت 5 عصر را می توان همان خواسته خودش بعد از این همه سال دانست. اما خواسته اش می تواند مخاطبان عمومی و علاقه مندان به این کمدین معروف را به خود جذب کند یا خیر؟ ساعت 5 عصر هیچ نشانه ای از کار های قبلی مهران مدیری ندارد، تنها شباهت آن این است که طبق معمول شخصیت ثابت که همیشه سیامک انصاری است، دوباره در بین این همه افراد کم فهم، نادان و جاهل قرار می گیرد و سعی می کند که با شخصیت های آن افراد کنار بیاید که متاسفانه کمی تکراری شده است. حالا این فرمول تکراری گرچه در سریال قهوه تلخ جواب داد اما در ساعت 5 عصر جواب نمی دهد. فیلم نامه های مدیری که معمولا توسط امیر مهدی ژوله و خشایار الوند نگاشته می شد، این دفعه تصمیم گرفته که نویسندگی این فیلم را خودش برعهده بگیرد که البته این نکته جنجال های زیادی را به پا کرد؛ جنجالی که باعث اعتراض خشایار الوند شد که ادعا کرد این فیلم نامه توسط او نوشته شده است و مهران مدیری در آن هیچ دخالتی نداشته است. حالا بحث حاشیه را کنار بگذاریم و بگوییم که فیلم نامه ساعت 5 عصر حفره های زیادی دارد که دوباره با کارهای قبلیش قابل قیاس نیست، در فیلم نامه ساعت 5 عصر شاهد آن دیالوگ های خودمانی سریال هایش نیستیم و حتی به عنوان کمدی تلخ، قطعا نیاز به دیالوگ های حرفه ای و سنجیده ای است. شخصیت های محوری داستان خیلی شلخته هستند (شخصیت آزاده صمدی،امیر جعفری و مهران مدیری) و در روند داستان کمکی نمی کنند برخلاف سریال های مدیری که هر کدام از شخصیت های مکمل داستان، دارای شخصیت پردازی مناسبی بودند. می رسیم به داستان که درباره یک وکیل دادگستری که فقط تا 5 عصر مهلت دارد که به بانک برود تا خانه خود را از مصادره بانک خارج کند که در بین راه، مدام با مشکلاتی برخورد می کند که رهایی از آن غیر ممکن است. دو خطی داستان را که می بینیم، فکر می کنیم که شاهد یک داستانی پرکشش و جذاب هستیم اما متاسفانه چنین جذابیتی در ان دیده نمی شود و حتی در اواخر، تکراری و کسل کننده است و مخاطب بالاخره می خواهد بداند که انتهای فیلم چه می شود که متاسفانه پایانی مناسبی هم ندارد و کاملا مخاطب ناامید می شود. یا دیدن پایان فیلم، یاد این می افتم که هیچ وقت سریال های مدیری پایانی نداشت که مخاطب بداند آخر سریال چه می شود چون که مدام سریال هایش به دلایلی نااتمام می ماند.در کنار این همه نقص و کاستی، از فیلمبرداری خوب محمود کلاری نمی توان گذشت که به خوبی توانسته فضاهای شلوغ و پرجمعیت را فیلمبرداری کند و به نظرم فیلمبرداری کلاری بیشتر احساس خنده را نسبت به سیامک انصاری به وجود آورده است. ساعت 5 عصر ناامید کننده است، خیلی دوست دارم که این فیلم را از ذهنم پاک کنم بخاطر علاقه ای به مهران مدیری دارم و بشینم دوباره سریال های مقطع اولی او را تماشا کنم اما مهران مدیری فرسنگ ها با آن زمان فاصله دارد.