مصادره اولین تجربه جدی مهران احمدی کار خوب و قابل قبولی از آب درآمده است. مصادره فیلمی در ژانر کمدی است که با کیفیت و خوش ساخت است. فیلمنامه ای که علی فرقانی خلق کرده، فیلمنامه ای منسجم و غیر سخیف است که از شاخصه‌های متفاوت کمدی برخوردار است. نقطه ی عطف فیلمنامه ی مصادره این است که از موضوع بدیع و غیر کلیشه ای بهره می برد، همچنین از لودگی و طنز بی مایه در این فیلمنامه خبری نیست.

البته ایراداتی هر چند جزئی در فیلمنامه به چشم می خورد؛ به عنوان مثال پرده پایانی فیلم از لحاظ منطق نسبت به پرده نخست و میانی فیلم ضعیف عمل کرده است و یا تکرار مکرر سکانس های رویای کاراکتر عطاران برای مخاطب اندکی خسته کننده است که البته این ایراد با تدوین مجدد رفع خواهد شد.

بازی رضا عطاران، هومن سیدی و سایر بازیگران بازی قابل قبولی است که نشان می دهد مهران احمدی با بهره گیری مثبت از مشاوره ی نرگس آبیار، در کارگردانی اثر موفق عمل کرده است.

تصویر برداری سکانس های فیلم در زمان قبل از انقلاب و سکانس های آمریکا در کشور ارمنستان انجام شده است و با جلوه های کامپیوتری، تلفیق صحنه ها صورت گرفته است و به اعتقاد من در مجموع این سکانس ها بسیار باورپذیر شکل گرفته اند. فیلمبرداری مسعود سلامی خلاقانه و بی نقص است. طراحی صحنه و لباس با وجود ایرادات جزئی خوب است و می تواند از شانس های سیمرغ باشد. گریم متفاوت و بسیار جذاب فیلم دلنشین است و مخاطب صد درصد از آن لذت خواهد برد. 

استفاده از موسیقی های نوستالژی قدیمی در مصادره یک اثر موزیکال را خلق کرده است. در سینمای ایران که آثار موزیکال جایگاه اندکی دارند مصادره به میزان مناسب و در جهت درست از موسیقی استفاده کرده است که به فیلم جذابیتی دو چندان داده است.

حضور پرواز همای به عنوان خواننده، ناصر طهماسب به عنوان راوی، کیفیت بالای ادای لهجه انگلیسی توسط بومیان، اشاره تقریبا مستقیم به بعضی شخصیت‌ها مثل هخا و خاوری و وجود رگه هایی فانتزی در فیلمنامه از دیگر نکات مثبت و قابل توجه فیلم محسوب می گردند.

در پایان، مصادره، اولین تجربه مهران احمدی، طنزی درخشان است و در انتخاب موضوع فیلم جسارت وجود دارد و می توان حدس زد که مصادره فروش خوبی در اکران خواهد داشت. فیلم سرگرم کننده است و مخاطب از دیدن فیلم لذت خواهد برد.