نقد فیلم Christy با بازی سیدنی سوئینی
.jpg?w=1200&q=75)
ترجمه اختصاصی سلام سینما – نگار رعنایی: فیلم «کریستی» (Christy) که اوایل نوامبر به نمایش عمومی درمیآید، نخستین محصول شاخه تازهتأسیس توزیع داخلی کمپانی مستقل «بلک بیر» است. داستان فیلم درباره کریستی مارتین، ستاره بوکس زنان در دهه ۹۰ میلادی است؛ ورزشکاری که بهطور اتفاقی وارد رینگ شد و با مشتهای سنگین خود خیلی زود راهی به قهرمانی یافت.
دیوید میشد پیشتر با «قلمرو حیوانات» (Animal Kingdom) نام خود را در سینمای استرالیا تثبیت کرده بود، در «کریستی» به سراغ داستانی الهامبخش از جهان بوکس زنان رفته است. با این حال، فیلم بیش از آنکه صعود یک قهرمان زن را بازگو کند، درگیر پرداختی سطحی از شخصیتها و صحنههای تکراری مسابقه است. تنها زمانی که بُعد تاریک خشونت خانگی در زندگی کریستی نمایان میشود، فیلم جانی تازه میگیرد و کارگردان تمرکز و جدیت بیشتری نشان میدهد.
سیدنی سوئینی برای ایفای نقش تمرینات فشردهای را پشت سر گذاشته و تغییرات فیزیکی چشمگیری داشته است، اما شخصیتپردازی او میان سکوت و پرخاشگری معلق مانده و عمق کافی پیدا نمیکند. فیلم در روایت مسیر قهرمانی کریستی بیشتر شبیه گزارشی خطی و بدون فراز و فرود است؛ مبارزهها با وجود خشونت فیزیکی فراوان، هیجان سینمایی چندانی ندارند و تنها در جدال با رقیبانی چون «دیر دری گوگارتی» و «لیلا علی» تنش واقعی احساس میشود.
محور اصلی داستان زمانی پررنگتر میشود که کریستی تحت آموزش «جیم مارتین» (با بازی بن فاستر) قرار میگیرد؛ مربیای که بهتدریج به همسر و سپس به چهرهای کنترلگر و خشن تبدیل میشود. نقطه عطف فیلم جایی است که خشونت خانگی به اوج میرسد و صحنهای شوکآور رقم میزند؛ لحظهای که بهاحتمال زیاد بیشترین واکنشها را در میان تماشاگران برمیانگیزد.
در کنار بازی درخشان سیدنی سوئینی، مریت ویور در نقش مادر کریستی حضوری برجسته دارد؛ شخصیتی سختگیر که حتی در آستانه فروپاشی زندگی دخترش، قضاوت و سرزنش را رها نمیکند. همچنین چاد کولمن با ایفای نقشی پرانرژی در قالب یک پروموتر بوکس، به فیلم جانی تازه میبخشد.
با وجود تلاشهای بازیگران، «کریستی» در مجموع فراتر از الگوهای رایج فیلمهای ورزشی-زندگینامهای نمیرود. میشود بار دیگر مهارت کارگردانی خود را نشان میدهد، اما فقدان غافلگیری و پرداخت عمیق شخصیتها سبب میشود که فیلم در نهایت تجربهای متوسط باقی بماند.