پیمان (بهرام رادان) و پرستو (ساره آرین) | عشق دوران اصلاحات
اگر قرار باشد تنها یک فیلم را به‌عنوان نماینده عاشقانه‌های جوان‌پسند دوره اصلاحات انتخاب کنیم، «آواز قو» می‌تواند گزینه مناسبی باشد. این فیلم بسته‌ای جامع از موضوعات مورد پسند عموم سینمادوستان در آن سال‌ها است: عشق پرشور جوانی، سرخوردگی، تقابل با نسل‌های قبل، رنج ناشی از محدودیت‌های اجتماعی، فکر مهاجرت، تقابل عشق و عقل، گیتار، و جسارت! سازندگان «آواز قو» با موفقیت توانستند ارتباطی میان این جنبه‌های مختلف از ایده‌ها و افکار مُد روز برقرار کنند و حاصل کار فیلمی بود که هم شور و حال آثار جوان‌پسند آن سال‌ها را داشت و هم از چفت‌وبست دراماتیک قدرتمندتری نسبت به نمونه‌های مشابه برخوردار بود. در کنار این موارد، رویکرد عمیقا همدلانه «آواز قو» با دو جوان عاشق‌پیشه‌اش هم در ماندگاری این فیلم نقش داشت. پیمان و پرستو صرفا ویترینی برای گرفتن ژست توجه به جوانان نیستند بلکه شخصیت‌هایی با دغدغه‌هایی ملموس و واقعی هستند که بسیاری از جوانان متولد دهه 50 می‌توانستند خود را در آینه این دو ببینند. با این ویژگی‌ها «آواز قو»، فراتر از یک عاشقانه صرف، به سندی از حس‌وحال یک نسل در ابتدای راه جوانی هم تبدیل شد؛ نسلی که می‌خواست با خیال راحت عاشقی کند و مطابق خواست خود تصمیم بگیرد اما، با وجود باز شدن نسبی فضا در آن سال‌ها، کماکان با انبوهی از موانع روبه‌رو بود و در خیلی از مواقع با نتیجه‌ای تراژیک روبه‌رو می‌شد.