نگاهی به آثار و زندگی هنرمند بزرگ، رابین ویلیامز

به بهانه سالروز در گذشت رابین ویلیامز، نگاهی به آثار و زندگی این هنرمند می اندازیم.

رابین ویلیامز، بازیگر، کمدین، صدا پیشه در 21 جولای 1951 در شهر شیکاگو متولد شد و کار هنری خود را درحالیکه تحت تاثیر کارهای اشخاصی مانند جاناتان وینترز، پیتر سلرز بود با اجرای استند آپ کمدی در شهرهای سانفرانسیسکو و لس آنجلس در دهه 1970 آغاز کرد.

سپس برنامه تلویزیونی موفق در ژانر کمدی- موقعیت «مارک و میندی» را بین سالهای 1978 تا 1982 را اجرا کرد که باعث مشهور شدن و موفق شدن او در زمینه هنری گردید و در سال 1979 جایزه گلدن گلوب بهترین بازیگر مرد در زمینه سریال های موزیکال- کمدی را برنده شد و در سال 1980 دوباره نامزد این جایزه گردید ولی نتوانست آن را تصاحب کند.

 او پس از شناخته شدن در فیلم کمدی- موزیکال «پاپای(ملوان زبل) » ایفای نقش کرد. او تعداد زیادی نقش های به یادماندنی در ژانرهای مختلف مانند کمدی و درام را اجرا کرده است که هم تحسین منتقدان و هم موفقیت مالی در پی داشته است.

از آثار رابین ویلیامز می توان به «صبح بخیر ویتنام»، «علاء الدین»، «انجمن شاعران مرده»، «ویل هانتینگ خوب»، «بیداری ها»، «شاه ماهیگیر»، «هوک»، «خانم داوت فایر»، «بی خوابی»، «شب در موزه»، «خوش قدم»و غیره اشاره کرد.

رابین ویلیامز در فیلم  «صبح بخیر ویتنام (1987) »: رابین ویلیامز در این فیلم نامزد اسکار بهترین بازیگر مرد گردید ولی از تصاحب آن بازماند اما جایزه گلدن گلوب بهترین بازیگر مرد را از آن خود کرد.

رابین ویلیامز در فیلم «انجمن شاعران مرده (1989) »: رابین ویلیامز در این فیلم نامزد اسکار بهترین بازیگر مرد گردید ولی نتوانست آن را تصاحب کند.

رابین ویلیامز در فیلم «بیداری ها(1990) » در کنار رابرت دنیرو به ایفای نقش پرداخت.

رابین ویلیامز در فیلم «شاه ماهیگیر(1991) » در کنار جف بریجز، رابین ویلیامز در این فیلم نامزد اسکار بهترین بازیگر مرد گردید که مانند دفعات قبل از تصاحب آن بازماند.

رابین ویلیامز در سال 1991 در فیلم «هوک» به کارگردانی استیون اسپیلبرگ شرکت کرد و نقش پیتر پن را ایفا کرد، او در این فیلم در مقابل داستین هافمن قرار گرفت.

ویلیامز با صدا پیشگی در انیمیشن «علاء الدین(1992) »، جایزه گلدن گلوب را از آن خود کرد. سپس رابین ویلیامز در سال 1993 در فیلم «خانم داوت فایر» ایفای نقش کرد و توانست جایزه گلدن گلوب بهترین بازیگر را از آن خود کند.

نقش آفرینی رابین ویلیامز در فیلم «جومانجی(1995) ».

او در سال 1997 در فیلم «ویل هانتینگ خوب» که فیلمنامه مشترک مت دیمون و بن افلک بود، ایفای نقش کرد. مت دیمون نامزد دو جایزه اسکار بهترین فیلمنامه اورجینال و بهترین بازیگر نقش اول مرد شد که در نهایت جایزهٔ بهترین فیلمنامه اورجینال را به دست آورد و جایزهٔ بهترین بازیگر مرد را به جک نیکلسون واگذار کرد. رابین ویلیامز نیز جایزه اسکار بهترین بازیگر مکمل مرد را بدست آورد.

کریستوفر نولان برای بازی در فیلم «بی خوابی(2002) »، رابین ویلیامز را دعوت به همکاری کرد، ویلیامز در این فیلم در مقابل آل پاچینو، استاد بزرگ بازیگری، نقش منفی فیلم را بازی کرد و هنر خود را در ایفای نقش کارکترهای مختلف به رخ تماشاگران کشید.

رابین ویلیامز در سری فیلم های «شبی در موزه» در کنار بن استیلر نیز ایفای نقش کرده است.

ویلیامز در انیمیشن موفق «خوش قدم» به کارگردانی جرج میلر به صدا پیشگی پرداخت، این انیمیشن موفق به دریافت جایزه اسکار بهترین انیمیشن گردید.

رابین ویلیامز زمانی که در حال پیشرفت بود درگیر مسائلی همچون اعتیاد به مواد مخدر و مشروبات الکلی شد و بیش از دو دهه با این چالش ها دست به گریبان بود. همچنین او درگیر روابط عاطفی و عاشقانه پر سر و صدایی گشت، او در سال  1978 با والری ولاردی ازدواج و در سال 1988 از او جدا شد، سپس در سال 1989 با مارشا گریس ازدواج و در سال 2010 از او جدا شد. او در سال 2011 با سوزان اشنایدر ازدواج کرد که تا پایان عمر در کنار او ماند.

در تابستان 2006 از مرکز توانبخشی ترک اعتیاد مرخص شد و در سال 2009 تحت عمل جراحی عمل قلب باز قرار گرفت و پس از عمل موفق، کار خود را از سر گرفت.

در 11 آگوست 2014، جسد او در خانه اش در کالیفرنیا یافت شد در حالیکه خود را حلق آویز کرده بود، همچنین پلیس گزارش کرد در بدن او آثاری از مواد مخدر و الکل یافت نشده است. سوزان اشنایدر همسر رابین ویلیامز در 13 آگوست فاش کرد که رابین دچار بیماری پارکینسون شده بود و از بیماری افسردگی نیز رنج می برده است.

آخرین اثر رابین ویلیامز، «قطعا هیچ چیز(2015) » بود که در آن به صداپیشگی پرداخته است و آخرین فیلمی که در آن به بازیگری پرداخت، «بولوار(2014) » می باشد.

افراد و شخصیت های صاحب نامی به مرگ رابین ویلیامز واکنش نشان دادند که می توان به باراک اوباما و استیو مارتین اشاره کرد، آنها فقدان او را ناراحت کننده خوانده و از او به عنوان استعدادی بزرگ یاد کردند. بدون شک، یاد و خاطره این هنرمند بزرگ در خاطر هنرمندان و هنر دوستان باقی خواهد ماند.