وقتی جیم کری نزدیک بود جک اسپارو شود؛ انتخابی که مسیر سینما را عوض کرد

به گزارش Vulture، گور وربینسکی کارگردان فیلم «دزدان دریایی کارائیب: نفرین مروارید سیاه» (Pirates of the Caribbean: The Curse of the Black Pearl) در ابتدا قصد داشت جیم کری را برای نقش اصلی انتخاب کند. در آن زمان، کمپانی دیزنی هنوز در ابتدای مسیر تبدیل جاذبه‌های پارک‌های تفریحی خود به فیلم‌های سینمایی بود و شکست‌هایی مانند (Mission to Mars) و (The Country Bears) تقریباً این ایده را نابود کرده بود.

با این حال، جری بروکهایمر، تهیه‌کننده نامدار، به فیلمنامه‌ نوشته‌ تد الیوت و تری روسیو ایمان داشت و معتقد بود حضور ستاره‌ای مانند کری می‌تواند فیلم را نجات دهد. در اوایل دهه ۲۰۰۰، انتخاب جیم کری تقریباً تضمین فروش میلیاردی محسوب می‌شد — هرچند گاهی هم شکست‌هایی مانند (The Majestic) در کارنامه داشت.

با وجود استعداد بدنی و کمدی خارق‌العاده کری، تحلیلگران معتقدند نسخه‌ او از جک اسپارو بیش‌تر به سبک کارتون‌های (Looney Tunes) شباهت پیدا می‌کرد تا ماجراجویی تاریک و مرموزی که جانی دپ خلق کرد. وربینسکی و بروکهایمر در کنار کری، بازیگرانی چون مایکل کیتون و کریستوفر واکن را نیز مدنظر داشتند، اما در نهایت تصمیم گرفتند به سراغ جانی دپی با رفتار غیرقابل پیش‌بینی‌اش بروند.

هنگامی‌که دپ در نخستین جلسه‌ تمرین با تقلیدی از کیت ریچاردز، گیتاریست گروه رولینگ استونز، ظاهر شد، همه شوکه شدند، اما همان بداهه‌پردازی، تبدیل به امضای شخصیت اسپارو شد.

در همان زمان، جیم کری پروژه‌ی دیگری را انتخاب کرد: (Bruce Almighty) که با فروش جهانی ۴۸۵ میلیون دلار، یکی از پرفروش‌ترین فیلم‌های سال ۲۰۰۳ شد. این فیلم هرچند از نظر منتقدان ضعیف ارزیابی شد، اما موفقیت تجاری عظیمی برای کری رقم زد و او را به اوج بازگرداند.

سال بعد، کری در یکی از بهترین فیلم‌های قرن ۲۱ بازی کرد: (Eternal Sunshine of the Spotless Mind) که نشان داد انتخاب نکردن «دزدان دریایی کارائیب» برای او ضرر نبود، بلکه فرصتی برای ورود به مرحله‌ای تازه از بازیگری‌اش بود.

در نهایت، هم جانی دپ با جک اسپارو به شهرتی جهانی دست یافت و هم کری با مسیر متفاوت خود به یکی از چهره‌های ماندگار هالیوود تبدیل شد؛ دو مسیر جدا، اما هر دو افسانه‌ای.