به گزارش سلام سینما، اولین نمایشگاه انفرادی نقاشی های تهمینه میلانی با عنوان فیلم‌هایی که نساختم از ساعت 17 روز جمعه ۱۶ شهریورماه  و فردای سالروز تولدش، در گالری ایوان افتتاح شد. در این نمایشگاه در حالی 23 تابلو از آثار این کارگردان سینمای کشور به روی دیوار رفته است که با انتقاداتی از سوی برخی هنرمندان و کارشناسان هنری روبرو شده است. 

به نقل از خبرگزاری موج، تهمینه میلانی در بخشی از توضیحاتش در بروشور نمایشگاه فیلم هایی که نساختم، در مورد نحوه شکل گیری این آثار  نوشته است:

"..... داستان از جایی شروع شد که شروع به نوشتن یک رمان با شخصیت محوری یک خانم نقاش کردم، اما هر چه می‌نوشتم، دختر داستان من نقاش نمی‌شد و معمار از کار درمی‌آمد! فکر کردم اگر نقاشی بکشم دختر قصه را بهتر درک می‌کنم. برای همین وسایل نقاشی خریدم و با جستجو در اینترنت و یادگیری تکنیک اکریلیک شروع به نقاشی کردم.

چند ماه بعد رمان را کنار گذاشتم و همانند دوران کودکی و نوجوانی شروع به نقاشی کردم. اتفاقی افتاده بود! شوقی از درون مرا تشویق به ادامه راه می‌کرد تا جایی که حتی روی دیوار خانه دوستان، خانه خودمان و اشیای مختلف که ظاهرا کارآیی خود را از دست داده بودند هم نقشی می‌کشیدم. نقش‌هایی از زیبایی پیرامون، زخم‌های روحم، مهربانی خانواده کوچکم و البته قصه زنان جامعه که رنج روح و جسم‌شان را بر من می‌گشودند.

هر تابلوی این نمایشگاه داستانی دارد و چون من سینماگری قصه‌گو هستم، همانند فیلم، برای نمایش هر قصه، متناسب با محتوا و موضوع آن، روش و تکنیک متفاوتی برگزیدم. با این حساب، نقاشی‌های من براساس آموزه‌ها، تکنیک و روش مشخصی ندارند و راه خود را می‌روند، اما از روحی واحد سرچشمه گرفته شده‌اند. روح من و چراکه نه!"

اما این گزارش حاکی از این است که استقبال بسیار زیاد علاقمندان این سینماگر از افتتاح این نمایشگاه، قیمت های چندین میلیونی آثار، احتمال کپی بودن یکی از آثار به نمایش درآمده، در کنار امکانی که یک گالری خصوصی که در سطح بالایی کار می کند، به انتقادی در قالب «استفاده از رانت شهرت» بدل شده و از سوی عده ای از فعالان هنری مطرح شده است.

این انتقادات شکلی فیزیکی هم به خود گرفت و در ساعات افتتاح این نمایشگاه تعدادی از هنرجویان در حالیکه تصاویری از آثار هنرمندان مطرح کشور نظیر نصرالله افجه ای، بهمن محصص و محسن وزیری مقدم را در دست داشتند، در مقابل گالری ایوان تجمع کرده بودند و از مردم سوال می کردند که آیا این آثار و خالقشان را می شناسید؟ و آیا اگر در این گالری نمایشگاهی از آثار این هنرمندان برپا بود، باز هم برای تماشا و خرید به اینجا می آمدید؟

شهرزاد دریازاده مشاور هنری گالری ایوان هم در گفت و گو با خبرنگار موج در پاسخ به انتقادات گفت: دلیل این حجم از انتقادات را متوجه نمی شوم. اصولا استفاده از کلمه رانت برای یک گالری خصوصی که با هزینه غیر دولتی اداره می شود بی مورد است و در حالی که یک گالری دار می تواند در حیطه فعالیت خود حتی هر هفته برای فرزندش یک نمایشگاه برگزار کند، چرا باید پاسخگوی برگزاری نمایشگاه آثار تهمینه میلانی که خود دارای رزومه و نامی شناخته شده در عرصه هنر است باشد؟

وی در مورد کیفیت آثار و ژانر آنها گفت: این آثار همه در حیطه نقاشی قرار دارند و دارای هویت و شخصیت و داستانهای خاص خود هستند و از نظر هنری قابل قبولند.

این درحالی است که برخی منتقدان معتقدند تهیمنه میلانی اشتباهات جدی در رنگ شناسی و همنشینی آنها با هم دارد.حتی نحوه کار میلانی به شکلی است که اگر فردی چند سالی نقاشی کرده باشد، نقطه آغاز و پایان اثرش را می تواند تشخیص دهد. از طرفی شاید در تاریخ هنر  و در بیش از صد سال گذشته، آنچه که آمادئو مودیلیانی و پاول کله در بهترین شکل خود انجام داده اند، از جایگاهی بالا برخوردار باشد اما تولید آثاری بدعتا و بدون شناخت و با برخوردی سطحی و استفاده از کاراکترهایی که شبیه طراحی های دختران نوجوان در ایام پراحساس زندگیشان است، ارزش هنری خاصی ندارد.

تعدادی از هنرمندان نیز نقاشی‌های تهمینه میلانی را ضعیف و کپی‌ شده از آثار «jenny meilihove» که در حوزه طراحی کتاب کودک و کارت پستال فعال است و برخی آثار «آمادئو مودیلیانی» نقاش مشهور ایتالیایی برشمردند. آنها به قیمت‌گذاری‌ بالای این نمایشگاه اشاره و ابراز کردند که ۲۵ میلیون تومان قیمت مناسب چنین آثاری نیست.