به گزارش سلام سینما، ولفگانگ بکر فیلمساز آلمانی که کمدی وی با عنوان «خداحافظ لنین!» درباره اتحاد مجدد ۲ آلمان به یک موفقیت جهانی بدل شد و دنیل برول بازیگر جوان ناشناخته آن زمان را به یک بازیگر مشهور بدل کرد، از دنیا رفت.

خانواده بکر دیروز (جمعه) اعلام کردند وی پس از یک دوره بیماری جدی درگذشت.

بکر که در آلمان غربی متولد شده بود، در برلین در رشته سینما تحصیل کرد و فیلم دانشجویی او با عنوان «پروانه‌ها» که اقتباسی از داستان کوتاه ایان مک ایوان نویسنده بریتانیایی بود، برنده اسکار دانشجویی شد.

سال ۱۹۹۴ وی شرکت تولید فیلم خود را با همکاری تام تیکور و دنی لِوی تأسیس کرد و اولین فیلم بلندی که ساخت «زندگی همه آن چیزی است که می‌گیری» در سال ۱۹۹۷ بود. این فیلم ۳ جایزه جشنواره فیلم برلین را دریافت کرد و وی را به نیروی محرکه احیای سینمای آلمان در اواخر دهه ۱۹۹۰ و اوایل دهه ۲۰۰۰ بدل کرد. «بدو لولا بدو» تیکور در سال ۱۹۹۸ و فیلم «به دنبال سوکر» لوی در سال ۲۰۰۴ دیگر فیلم‌های این کمپانی بودند که چنین اثری داشتند.

اما بزرگترین موفقیت این کمپانی «خداحافظ لنین!» بکر با بازی کاترین ساس در نقش یک سوسیالیست فداکار با قلبی ضعیف بود که در اکتبر ۱۹۸۹، اندکی قبل از فروپاشی دیوار برلین به کما می‌رود. وقتی او از خواب بیدار می‌شود ۲ آلمان متحد شده‌اند، ولی پسرش (برول) سعی می‌کند او را از واقعیت دور نگه دارد تا وی دچار یک شوک مرگبار نشود. تلاش او برای بازگرداندن همه چیز به دوران آلمان شرقی است و از بسته‌بندی غذاها در شیشه‌های قدیمی آلمان شرقی و حتی پخش اخبار جعلی را دربرمی‌گیرد تا مادرش را متقاعد کند که چیزی تغییر نکرده است.

این فیلم در آلمان و جهان به موفقیت بزرگی دست یافت و در بیش از ۶۰ کشور به نمایش درآمد و حدود ۸۰ میلیون دلار فروش کرد. این فیلم ۹ جایزه از جوایز لولای آلمان را برد و ۶ جایزه از جمله بهترین فیلم جوایز فیلم اروپا را از آن خود کرد و برنده جوایز سزار فرانسه، گویای اسپانیا و دیوید دی دوناتلو ایتالیا شد و نامزدی جایزه بفتا و گلدن گلوب بهترین فیلم بین‌المللی را به دست آورد.

برول و بکر در فیلم «من و کامینسکی» در سال ۲۰۱۵ که طنزی درباره دنیای هنر با اقتباس از کتاب دانیل کلمان بود، دوباره با هم متحد شدند.

این کارگردان کمی قبل از درگذشتش آخرین فیلم خود را با عنوان «قهرمان ایستگاه فریدریش اشتراسه» به پایان برد که درامی درباره فردی از آلمان شرقی بود که به بیش از ۱۰۰ نفر کمک کرد از طریق ایستگاه رادیویی او در برلین شرقی، از این کشور فرار کنند.

بکر علاوه بر کار خود به عنوان نویسنده و کارگردان، در آکادمی فیلم و تلویزیون آلمان در برلین، آکادمی فیلم بادن-وورتمبرگ و آکادمی هنرهای رسانه ای کلن تدریس کرد.