گزارش فرانسوی مثل مابقی آثار وس اندرسون عامه پسند نیست! گزارش فرانسوی هم مثل مابقی آثار این کارگردان دنبال قصه و روایت نیست یا بهتره بگم کارگردانی ،قاب بندی و رنگ آمیزیه که خودنمایی می‌کنه! ساختار گزارش فرانسوی اپیزودیکه،پر از قاب های متحرک،دکور های چشم نواز و فضاسازی های سیاه و سفید. با وجود این که بخشی از ساختار داستان سیاسی و مطابق با فرهنگ فرانسه ست اماوس اندرسون هیچ سمت و سوی سیاسی ای بهش نمیده و با کارگردانیش زیبایی بصری رو به ما معرفی می‌کنه. گزارش فرانسوی فیلمی عجیب و غریب و فانتزیه ایه که ممکنه یا خیلی خوشتون بیاد یا بعد از دیدن بیست دقیقه اول فیلم پشیمون بشید و تلویزیون رو خاموش کنید. فرم بیانی و لحن شخصیت ها نقطه قوت فیلمه و به هیچ وجه نمیشه ازش چشم پوشی کرد،لحنی که به تک تک کلماتش اعتقاد داره و پر از لایه های عمیق و قابل فکر کردنه. اندرسون تکنیک کارگردانیش رو در زیباترین شکل ممکن در گزارش فرانسوی به نمایان گذشته و دوربین فیلمبرداری و موسیقی در خدمت گزارش فرانسویه  همین امر باعث حفظ ریتم گزارش فرانسوی در طول مدت زمان فیلم میشه. گزارش فرانسوی از دل فرهنگ و تحلیل اجتماعی و دغدغه وس اندرسون بیرون میاد همین امر باعث شده فیلم خود پسند و پر از غرور باشه. همون‌طور که گفتم فیلمبرداری گزارش فرانسوی شگفت انگیزه و دیالوگ ها ادای دینی داره به  جمله معروف هیچ چیز رو جدی نگیرید.